بیست آبان ۹۶ بازم آبان ماهه، بازم من پشت کنکورم بازم همه دنیا | Masoume
بیست آبان ۹۶
بازم آبان ماهه، بازم من پشت کنکورم
بازم همه دنیا و آدماش رو اعصابمن
ریده شد به تک تک آرزوهایی که داشتم
روز به روز بیشتر ازونی که میخاستم بشم دورتر میشم و الان حس میکنم تنها‌ترین آدم روی زمین منم، نمیدونم کی قراره روی خوش زندگی رو ببینم....
هفت اسفند چهارصد و یک
خیلی خسته شدم تو بخش
وقتی مریض کامل و پارسیل رو باهم کار میکنی همین میشه، انقدر سرپا وایمیسی که وقتی برمیگردی از پادرد حتی نمیتونی بخوابی
ولی مگه این همون چیزی نبود که من براش جنگیدم؟
دقیقا همون چیزه
دقیقا همون سختی شیرین رو که انتظار داشتم دارم تجربه میکنم، درسته ۵ سال و چندماه پیش من هیچ تصوری از ترم ۱۰ دندون پزشکی نداشتم ولی تشنه‌ی این بودم که از خستگی دانشجوی این رشته بودن بنالم.
داشتم دفتر خاطرات آخرین سالی رو که پشت کنکور بودم میخوندم یجاییشو خیلی خوب یادمه
اینکه تنها بودم اینکه خجالت میکشیدم بگم که کنکوریم اونم چند سال
ولی میدونی الان چطورم؟
باز همونم دلم نمیخاد کسی جز خونوادم و دوستام بدونن من چیکار میکنم ولی دلیلش کاملا متفاوته؛ دلیلش اصلا خجالت نیست
دلیلش دور نگه داشتن آدمای فرصت‌طلب و منفعت طلبه
نمیگم من خیلی موقعیت خاص و رویایی دارم
اینطور نیست، حداقل تو کشور ما با این نرخ تورم اینطور نیست ولی میدونیم که خیلیا اینطور فکر میکنن، نمیگمم اشتباه فکر میکنن
خودت بسنج چی دارم میگم
میخام بهت بگم بجنگ یه روزی به جایی برسی که نگرانیت بجای اینکه خجالت کشیدن از موقعیتت باشه این باشه که همچین آدمایی رو دور نگه داری.
