آدما سه دستن دسته‌ی اول ، آدمایی که خوبن. آدمایی که بدون هیچ ت | دپـــــرس | Depres
آدما سه دستن دسته‌ی اول ، آدمایی که خوبن. آدمایی که بدون هیچ توقعی بهت خوبی میکنن. که اینجور آدما بعد یه مدت معمولا خیلی سریع و بدون هیج دردسری از ذهن‌ها پاک میشن و فراموش میشن. دسته‌ی دوم ، آدمایی که بد بودن تو ذاتشونه. آدمایی که هربار که سعی میکنی اونارو متقاعد کنی ، این تویی که عوض میشی نه اونا. و دسته‌ی سوم ، آدمایی که دست از خوب بودن برداشتن. یجورایی میشه گفت خودشونو تو خوب بودن بازنشسته کردن و دیگه فایده ای تو خوب بودن نمیبینن. دو نوع اول ، خودشونو خوب میشناسن اگه خوبن ، میدونن که خوبن ؛ و اگه هم بدن ، بازم میدونن و فقط بهتر ادای خوب بودن رو درمیارن. اما آدمای نوع سوم .. دقیق نمیشه گفت ، اینکه آدمایی هستن که تغییر کردن ، یا آدمایی هستن که بهتر یا بدتر از قبل شدن. جز خودشون هیچکسی نمیدونه که به چی تبدیل شدن. ولی وجه اشتراک همشون ، اینه که یه نقطه عطفی باعث شده این اتفاق بیفته. و مطمئنا تو زندگی هر آدمی ، یه اتفاق باید خیلی بزرگ و تاثیر گذار باشه که باعث بشه یه آدم دست از خوب بودن برداره و به راه خوب بودنِ خودش پایان بده
