در باب رفیق شی و تاواریش پوتین به بهانه امضای بیانیه مشترک ا | دیدارنیوز
در باب رفیق شی و تاواریش پوتین به بهانه امضای بیانیه مشترک اعراب و چین در مورد جزایر سه گانه ایرانی
روابط جمهوری اسلامی با دوکشور قدرتمند چین و روسیه، شراکتی پر زیان برای ایران و پر فایده برای این دو کشور ارزیابی می‌شود، گرچه خیلی دیر شده، اما جمهوری اسلامی بر اساس منافع ملی نیاز به تجدید نظر و بازخوانی روابط خود با چین دارد.
چین و روسیه هیچ گاه شرکای خوبی برای ایران نبودند و روابط پر تنش ایران و غرب باعث شد دو اتفاق مرتبط در روابط متقابل بین ایران و دو کشور روسیه و چین بیافتد. یکی اینکه ایران در غیبت غرب نیاز به متحدانی داشت که اولا در عرصه‌های بین‌المللی مثل شورای حکام انرژی هسته‌ای، شورای امنیت سازمان ملل و مجامعی، چون شورای حقوق بشر از او در برابر غرب حمایت کنند و دوم اینکه ایران نیاز‌های اقتصادی، تجاری و بازرگانی خود را از این مسیر مرتفع کند. گرچه بنیان و دستور کار حدوث انقلاب و پس از آن ایجاد جمهوری اسلامی ایران در سال ۵۷، شعار نه شرقی و نه غربی بود، اما روند اتفاقات، معادلات و ملاحظاتی را به جمهوری اسلامی ایران تحمیل کرد که روح این شعار دچار تغییر شده و رویکرد نگاه به شرق را انتخاب کند.
اما این انتخاب به این معنی نبود که هسته مرکزی قدرت از نامطمئن بودن بلوک شرق و شراکت اجباری بی اطلاع باشد، اما راهی جز این نبود. دومین اتفاق یا روی دیگر روابط بین ایران و دو کشور قدرتمند شرق نگاهی بود که آن‌ها به ایران داشتند. برای همه روشن است که روسیه جدید که فرزند روسیه تزاری و شوروی بلشویکی است، هرگز، در هیچ دوره‌ای و حتی در همین دوره حاکمیت جمهوری اسلامی شریکی مطمئن نبوده و همانگونه که ذکر شد، روابط فی مابین به دلیل نیاز مقطعی هر دو سوی ماجرا بوده و هرگاه روسیه لقمه چرب تری یافت، ایران را تنها گذاشت، نشان به آن نشان که روسیه همه قطعنامه‌های خطرناک شورای امنیت در دوره محمود احمدی‌نژاد علیه ایران را امضا کرد. چین هم با اندکی تفاوت در مورد ایران، مانند روسیه عمل کرد.
از مظالم و تعرض‌های تاریخی روسیه تزاری و شوروی نسبت به ایران که بگذریم، این کشور در مسائلی، چون سهم ایران از دریای خزر، نفوذ عجیب در اوپک و نشستن آن کشور به جای ایران تحت عنوان اوپک پلاس و تسخیر بازار انرژی ایران و همچنین سوء استفاده پوتین از ظرفیت ایران در سوریه و مواردی دیگر، خساراتی است که روسیه جدید بر پیکر ایران تحت نظام جمهوری اسلامی وارد کرده است. روسیه راه خسارت زدن به ایران را پیدا کرده و همین اواخر اراده کرد جمهوری اسلامی را وارد بازی اوکراین کند و باقی ماجرا. دور از ذهن نیست روسیه در آینده نزدیک در یک معامله چرب دیگر با غرب با "پوتین" از روی ایران رد شود و بار دیگر انگشتی به علامت پیروزی به ایران نشان دهد.
اما چین! چین گرچه از نظر جغرافیایی از ایران دور است، اما در سال‌های اخیر به کرات از ظرفیت ایران بهره برده و علاوه بر اینکه ایران را بارانداز تولیدات بی کیفیت و دست چندم خود کرده و گفته می‌شود کشتی‌های ماهیگیری آن کشور منابع دریایی ایران در خلیج فارس را جارو و پارو می‌کنند، در آخرین مورد، از تنهایی ایران در عرصه جهانی بهره برد و قراردادی تحت عنوان توافق‌نامه ۲۵ ساله -که جزئیات آن برای ایرانیان پوشیده است- را با جمهوری اسلامی منعقد کرده است. بدیهی است جمهوری اسلامی در شرایطی قرار گرفته است که انگار راهی جر این ندارد.
همانگونه که در مورد روسیه گفته شد و در مورد وجه‌المصالحه قرار گرفتن ایران توسط روسیه در آینده نزدیک ذکری رفت، چین زودتر وارد عمل شد و رییس کمونیست چین در سفری که به خلیج فارس داشت، رسما چشم سمت ایرانش را بست و معاملات وسوسه کننده دنیای عرب موجب شد، شی جین‌پینگ رییس حزب کمونیست و دیکتاتور چین، توهمات اتحادیه عرب در مورد جزایر سه گانه را به رسمت بشناسد.
در بند ۱۲ بیانیه مشترک سران شورای همکاری خلیج فارس و چین که دیروز صادر شد، آمده است: «رهبران از تمامی تلاش‌های مسالمت‌آمیز شامل ابتکار‌ها و پیشنهاد‌های امارات برای رسیدن به راهکار صلح آمیز برای حل مسئله سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی، از راه مذاکرات ۲جانبه بر مبنای قوانین بین‌المللی حمایت می‌کنند». تنها بعد از این بیانیه بود که مسئولان سیاسی و دیپلماتیک جمهوری اسلامی به اصطلاح خودی نشان دادند و تک و توک واکنش‌هایی داشتند.
اسفندیار عبداللهی
ادامه این مطلب را در سایت دیدارنیوز بخوانید: https://www.didarnews.ir/fa/news/141788 @didarnews1
