راز عقب ماندگی استان چهارمحال و بختیاری چیست؟ چرا استانهای ک | روزنامه دیده بان
راز عقب ماندگی استان چهارمحال و بختیاری چیست؟
چرا استانهای کوچک همیشه به استان هایی با مردمان تنگ نظر شهره هستند؟ پاسخ در حدیث شریف از امام علی علیه السلام نهفته است: «آنچه برای خود می پسندی برای دیگران نیز بپسند و آنچه برای خود نمی پسندی برای دیگران نیز نپسند». تعبیر و تفسیر علمی این موضوع را می توان به نظریه « خیر محدود» راجرز نسبت داد. نظریه ( خیر محدود ) ، اشاره به موانع اجتماعی و فرهنگی در توسعه اقتصادی دارد که برخی از عوامل اجتماعی به عنوان موانعی در سر راه توسعه قرار دارند که این عوامل بیشتر ریشه در اعتقادات و طرز تلقی مردم یک جامعه دارد . در زمان طرح این نظریه؛ اشاره به یک ویژگی از جامعه دهقانی داشته است مبنی بر اینکه اعضای چنین جامعه ای مقدار هر چیز خوب را محدود می پندارند و از اینرو اگر کسی بخشی از این چیز خوب همانند آب، زمین، پول، وام، خانه، ماشین یا ارتقای شغلی و پست سازمانی را صاحب شد، شانس و فرصت دستیابی دیگران به چیزهای خوب را کاهش می دهد و از بین می برد. دلالت چنین باوری در سطح اجتماع برخورد نامساعد و حتی دشمنانه دیگران با افراد پیشرفت کننده و صاحب چیزهای خوب است. در جوامع کوچک نظیر استان چهارمحال و بختیاری، مردم مقدار خوبی و خیر در جامعه را محدود می‌پندارند و براساس این عقیده اگر کسی مقداری از امتیازات خوب نظیر امنیت، موقعیت، ثروت و… را به خود اختصاص دهد؛ بنابراین از سهم دیگران کم کرده است. با همین طرز فکر افراد داشته‌های همدیگر را تحمل نمی‌کنند و سعی می‌کنند، همدیگر را پایین بکشند. همین طرز فکر در جوامع توسعه نیافته و جهان سومی در سطح کلان اتفاق می‌افتد. افراد تاب و تحمل شهرت، ثروت، مقام و موقعیت دیگران را ندارند. کسی خودش را تبلیغ نمی‌کند؛ بلکه سعی می‌کند رقبا، همکار، هم‌دسته خودش را نقد و تخریب کند. در سطح سیاسی قابل درک است. نزاع برسرقدرت است. در بحث اقتصادی هم تا حدودی قابل اغماض است؛ اما وقتی پای فرهنگ، هنر، ادبیات، سینما… به میان می‌آید، آن وقت تصور درونی از این مفاهیم نازنین و آنچه در عالم واقع از اهالی آن می‌بینی، فاجعه‌بار است. تمامیت‌خواهی و ایزوله ذهنی به طرز فجیعی در بدنه فرهنگی اپیدمی شده‌است. شاید ایزوله و بستگی اقتصادی باعث شود از گرسنگی بمیریم؛ اما ایزوله فرهنگی و بستگی فرهنگی باعث می‌شود همدیگر را بکشیم. در صورتی که معقولانه‌ترین راه این است که هر کسی جای خودش را در جهان پیدا کند. به جای فوت کردن شمع دیگران، فانوس خودمان را روشن کنیم.
