۳ آبان ۱۴۰۰ با تمام وجود دلم سوگ میخواهد سوگ برای خودم سو | تراوش های یک ذهن بیمار

۳ آبان ۱۴۰۰

با تمام وجود دلم سوگ میخواهد

سوگ برای خودم

سوگ برای قلبم

کاش اشکم می امد و اندکی ارام میگرفتم

پاییز برایم پاییز غم شروع شد

بعد از مدت ها احساس دوست داشتن داشتم و شکست خورد

بعد از مدت ها احساس موفقیت داشتم و دیدم که هنوز هیچ چیز نیستم

بعد از مدت ها حس ارامش داشتم و اکنون استرس کل وجود را فرا گرفته

به زمین و زمان فحش میدهم که چرا وقتی حالم خوب است همه کائنات باید دست در دست هم دهند تا مرا از ازار دهند


کاش حداقل میتوانستم چشمانم را ببندم و به خواب ابدی میرفتم