, این‌بار که غمگین شدی، به هیچ چیز پناه نبر، به هیچ‌کس. بگذ | دَّوّ خَِـَّ℘طِّـٖٖـۘۘـُِ شَِـُّ℘ـعـٖٖـۘۘـرُِ
,
این‌بار که غمگین شدی، به هیچ چیز پناه نبر، به هیچ‌کس. بگذار درد، از روحت عبور کند. بگذار رنج، آرام آرام راه خودش را از میان سکوت تو پیدا کند، بگذار سکوت و انفعال تو در مقابل دردها سوال‌برانگیز باشد و عجیب. بگذار این‌بار که گذارشان به تو افتاد بگویند: «بی‌خیال، این میزبان خوبی نیست، این هیچ چیز برایش اهمیت ندارد!» باور کن که غم‌ها هم از کم‌توجهی و تحقیر، می‌ترسند ...
