استاد هاشم صادقی باجگیران فرزند محمدرحیم از طایفه کوم کل یا کوم کلانلو (شامل چپانلو،قلعه صفا و خوکانلو)یکی از پیشکسوتان رادیو در ایران است که کارها و خدمات بزرگ و ارزنده ای در راه معرفی فرهنگ و ادبیات خراسان بزرگ انجام دادند.
مرحوم صادقی در سال ۱۳۱۴ در روستای چپانلو از توابع شیروان در خراسان شمالی متولد شد تحصیلاتش را در دبستان کسایی باجگیران و رودکی اوغاز شروع و دوره دبیرستان را در دبیرستان جوینی قوچان و سپس در مشهد گذراندند بعد از آن در رشته ادبیات فارسی از دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد فارغ التحصیل شدند.
در سال ۱۳۳۷ به استخدام اداره برق منطقه خراسان در آمدند او مردی خوش ذوق،بااحساس و علاقمند به زادگاهش خراسان بود و به شهر مقدس مشهد عشق می ورزید.وی را باید از پیشگامان افتتاح و تعالی رادیوی خراسان دانست انس و الفتی وصف ناپذیر با رادیو داشت.
آن مرحوم بطور رسمی از تاریخ ۱۳۴۳/۴/۱به عنوان گوینده برنامه کرمانجی وارد رادیو خراسان شدند از سال ۱۳۴۸ به مدت ۱۰ سال مدیر رادیو خراسان بودند.هاشم صادقی در مدت مدیریت رادیو خراسان به تولید و تحقیق فرهنگ خراسان پرداخت و گام های بلند و موفقی را در این راه پیمود که حاصل آن برنامه فریادها،جنگ خراسان، موسیقی محلی و... از جمله یادگاری های ایشان در آرشیو صدا و سیمای خراسان رضوی است.
استاد صادقی علاوه بر مدیریت در رادیو و زحمات شبانه روزی برای پیشبرد اهداف رادیو خراسان،خود گوینده ای والا و سخنوری عجیب بود که گرمای کلامش بخصوص در اجرای متون حماسی بی نظیر بود.او بیشتر متن های ادبی را خود می نوشت و معتقد بود که "داستانهای من ، داستان زندگی مردمم بود . همه حوادث در کوچه باغها و کوهسانها و دشتهایی اتفاق می افتاد که خود در آنها بالیده بودم و یا به نوعی ارتباط با زندگی مردم کرمانج داشت.
قهرمانان آنها هم از میان همین مردم صادق و با صفا و بی ریا انتخاب می شدند. مثلا" "حکایتی چیایی شایجانی"یکی از آنها بود . اصل قضیه در منطقه افتاده بود . حالا من بودم که بایستی آنرا پرورش می دادم . یادم هست که برای توصیف "چیای شایجانی"طی یک ماموریت ویژه به شایجان رفتم . آنجا ، هوا و فضایش کوه ها و تپه هایش و "علفی را که به اندازه قد اسبهای مستش قد کشیده بود " دیدم و لمس کردم ، آنگاه شروع به نوشتن کردم.
من نویسنده ای نبودم که قلم بدست ، پشت میز کار تنها از پنجره اتاق بیرون را نگاه کنم و بنویسم من با همه قهرمانان داستانهایم زندگی میکردم.تاثیر کلام و نوع اجرا و لحن استاد هاشم صادقی بعضا بنوعی بر نسل بعد ایشان که گرایشی به اجرا دارند بخصوص در بین کرد زبانان شمال خراسان در پاره ای مواقع،بارز است که یادآور سبک اجرای مرحوم صادقی است اما جنس صدا و اجرای ایشان به جرات می توان گفت منحصر به فرد بوده و مقلدین هیچ گاه نتوانستند به حلاوت و حرارت بیان ایشان ظاهر شوند.
لازم به ذکر است که جد هاشم بنام صادق از اهالی قوچ قلعه بوده و مدتی بعد به باجگیران نقل مکان کرده اما محمدرحیم پدر استاد صادقی بیشتر عمرش را در روستای چپانلو گذرانده است ضمناً مرحوم صادقی از اوایل دهه شصت که بازنشست شدند کار تالیف کتاب مرزداران دامنه کیسمار که شرحی است بر حوادث قوچان و باجگیران شروع و مطالب بسیار ارزشمندی را به رشته تالیف و تحریر در آورده اند. وی پس از یه عمر تلاش خستگی ناپذير و صادقانه ، در سوم اردیبهشت ۱۳۸۴ ( در سن ۷۰ سالگی) درگذشت.
روحش شاد و یادش همچو نامش همیشه در باغ خاطرات خراسان بزرگ سبز باد.
در ادامه کلیپی را که بعد از ۲۵سال داستان شایجان را بازگو کرده‌اند برای شما عزیزان قرار داده‌ایم، لطفا تماشا بفرمائید.
