در سوگ ه. الف سایه (هوشنگ ابتهاج)
احسان شریعتی
» از آن پس نمیرم که من زنده‌ام
که تخم سخن من پراگنده‌ام «
خبر درگذشت ه. الف سایه در این روزهای سراسر سوگ نیز تلخ بود. زیرا هرچند پیش او مرگ «ساده‌ترین مسئله و سهل‌تر از کندن یک برگ» بود، اما غم‌انگیز رفتن یک شاعر بزرگ ملی-مردمی، غزل‌سرای «نهالک‌های بی برگ ما» بود که «به باغ می‌اندیشید» و... کمانداران کمین‌کرده در پشت درش.
اگر مرگ هر شاعر بزرگ روز عزای زبان و فرهنگ ملی است از آن‌روست که زبان گوهر فرهنگ است و ذات زبان در هر زمان، در شعر نطفه می‌بندد و شعر خمیرمایه‌ی اندیشه و ادب و آداب و رسوم و سبک زیست و سکنی گزیدن خلق‌ها در دوران های تاریخ است.
سایه‌ی «برگ‌های کنده در آب» روان رودخانه‌ی بزرگ فرهنگ و ادبیات ایران‌زمین و تاریخ تلاش‌های مردم این سرزمین همواره پیدا و پویا و مستدام خواهد ماند.
#هوشنگ_ابتهاج
#عزل_سرا
#یادها
#احسان_شریعتی
@Dr_ehsanshariati
