«پیام نوروزی» به روز آخر هر سال چون دلم نگریست نه گریه کرد و | دکتر الهی قمشه ای
«پیام نوروزی»
به روز آخر هر سال چون دلم نگریست نه گریه کرد و نه خندید، بل به خنده گریست چگونه‌ام نتوان گفت این کسی داند که زار زار بخندید و قاه قاه گریست حمیدی شیرازی
چگونه می‌توان طلایه بهار و خیل بیشمار فرشتگان زیبایی و دانایی را که نشاط و شادی آنها در وصف نمی‌گنجد و اعجاز و اعجاب آن به وهم نمی‌آید شادباش و تهنیت گفت در حالی که فرهیختگان و فرزانگان همه از رنج‌های جان‌گزای دوران و شکنج طاقت‌فرسای دیوان و ددان به فریاد آمده‌اند و هر بامداد چنانند که خارهای سرکش در چشم دارند و هر شامگاه در گلویشان استخوانی درشت و ناهموار می‌یابند که به هیچ روی نه فرو می‌رود و نه بر می‌آید؟
اما چارلی چاپلین نادره طنز و حکمت در توجیه چهره شاد و سرخوش خویش گفته است: من بی‌گمان رنج و محنت بسیار و غصه‌های بیشمار دارم اما از آنها به لب‌های خود هیچ نمی‌گویم تا همچنان شاد و خندان باشند.
و ما نیز این پند حکیمانه را در دل جای دادیم که شادی‌ها و بشارت‌ها و نشاط و سرخوشی‌ها را باید با دیگران قسمت کرد اما هیچگاه نباید جبین ما در چشم مردمان ساتگین شوکران و جام هلاهل گردد سورها و شورها را باید در میان گذاشت شادی‌ها را باید حراج کرد هنرها و حکمت‌ها را باید در پای اهلش به نثار افشاند و آغوش‌های مهر و محبت را باید گشود و درهای خانه‌ها را باید باز گذاشت و پرچم داد و آزادی را باید برافراشت.
آری، سوک‌ها و سوزها را در دل و جان باید نهاد و بغض‌های گران‌سنگ را در دامن سوختگان باید گشود، زیرا:
دلی چون شمع می‌باید که بر جانم ببخشاید که جز وی کس نمی‌بینم که می‌سوزد به بالینم سعدی
آری از شر تاریکی و شرار دیوان و دزدان ظلمت‌پرست و از تزویر آن دیو که انگشت بر یک‌یک ستارگان می‌نهد تا جمله را خاموش کند باید به نور پناه برد نوری که عین مستی و سرخوشی است نوری که چون شراب دل‌ها را روشن می‌کند نوری که عین راستی است تا دروغ‌ها از شرم آن روی در دیوار کنند و دیوان واژونه از ژاژخایی و زشت‌خویی وارهند.
ما بدین امید و آرزو، تفالی از دیوان لسان‌الغیب زدیم و اینک دو بیت از این فال فرخنده را بر عاشقان زیبایی نثار می کنیم تا یادآور حکایت آن مغان سه‌گانه باشد که از ایران به دیدار آن نوزاد سخنگو رفتند:
گر مِی فروش حاجت رندان روا کند ایزد گنه ببخشد و دفع بلا کند حقا که در زمان برسد مژده امان گر سالکی به عهد امانت وفا کند
نوشته حسین الهی قمشه‌ای نوروز ۱۴۰۲ www.drelahighomshei.com
