سید محمود طباطبایی یکی از افرادی است که در سالهای قبل انقلاب، آن زمان که هنوز تحصیل و کسب علم، مثل امروز رویه نشده بود، به دنبال دانش، شهر و دیارش را ترک کرد تا جزو آن معدود افرادی شود که قلبا و عمیقا به دنبال آگاه تر و داناتر شدن اند تا بهتر و بیشتر خدمت و کمک به خلق کنند؛ نه مدرک و شهرتش. این چنین مردی باید هم که چهره ماندگار ایران زمین شود. مردی که سالهای زیادی از عمرش را صرف تحقیق و پژوهش و نوشتن مقاله و بسط دانش پزشکی کرده. کسی که به قول پیامبر اکرم، با افزودن بر دانش و ادبش، بر قدر و قیمتش افزوده؛ تا با دانش به پروردگار راه بیابد و با ادب به او خدمت کند. چند روز پیش مراسم نکوداشت این مرد بزرگ بود و خواستیم از این طریق قدرشناسی مان را بابت یک عمر زحمتی که در این راه کشیده نشان دهیم. خواستیم این جراح بزرگ مغز و اعصاب کشورمان و دیگر بزرگان عرق ریخته و مو سفید کرده ی جامعه پزشکی بدانند که حواسمان به عمری که صرف بهبود اوضاع سلامت جامعه کرده اند هست. که بگوئیم مدیونشان هستیم و پاس دار زحماتشان. و به جوانترهایی که تازه قدم در مسیر تعالی علمی و شخصیتی گذاشته اند این امید و نوید را بدهیم که برای زحمت کشان این عرصه، اگر نتوانیم کار چندانی بکنیم, عزت و احترامشان را واجب میدانیم و دعاگوشان هستیم. به امید اینکه عمر این بزرگان که سرمایه های ارزشمند این مملکت هستند، طولانی و مستدام باشد و راهشان پر رهرو.
