سر صبحى برايم نوشته بود كه
حالم بد است
پدرم نگذاشت در مسير هنر بروم
الان چهل سالمه، هيچى ندارم، وابسته ام… به من نگو فلان كلاس بيا، فلان جا ويزيت شو….
بارها خواسته ام تمامش كنم
————
برايش نوشتم :
بانو خوندم نوشته تان را
اول از همه از يك روانپزشك كمك بگيريد
افسردگى مثل كم خونيه، همه چيز زندگى را بى مايه ميكند
شروع به درمانش كه كنيد، خيلى چيزها خوش طعم تر و قابل تحمل تر ميشه
——-
افسردگى، كم خونى روحه… درمان ميشه، نترس
بمان و پس بگير
