سفر به جهان انسان ایرانی در 'سایه‌های بوف کور' س. سیفی در 'سا | DW Persian دویچهوله فارسی
سفر به جهان انسان ایرانی در "سایه‌های بوف کور"
س. سیفی در "سایه‌های بوف کور" می‌کوشد از سایه‌های موجود در شاهکار صادق هدایت رمزگشایی کند. از نظر اسد سیف، منتقد ادبی، این سایه‌ها همانا فرهنگ اجدادی ما هستند که راه برون‌رفت از سنت و ورود به تجدد را بر جامعه می‌بندند.
مفاهیم یا استعاره‌هایی چون سایه، همزاد، شخصیت نامرئی، "من" دیگر، آن پاره دیگر شخصیت آدمی، و یا هر نام دیگری که بخواهیم بر آن بگذاریم، در نهایت، اشاره به این هستند که در پس ظاهر هر شخصیتی که می‌بینیم، شخصیت‌های دیگری نیز وجود دارند. در پس هر رفتاری نیز می‌توان علت‌هایی ناپیدا بازیافت.
ادبیات می‌کوشد بر چنین بستری به ژرفای وجود انسان برود و برای رفتارهای او پیشینه‌ای دیگر بازجوید. همین ویژگی‌ست که هر اثری را از دیگر آثار متفاوت می‌کند. فرق بنیادین ادبیات خلاقه با ادبیات "عامه‌پسند" نیز در همین است. ادبیات نوع دوم در سطح می‌ماند و برای ذهن‌های ساده‌‌خواه نوشته می‌شود. ادبیات خلاقه اما بیشتر چندلایه‌ای است، ذهن خواننده را به کنکاش وامی‌دارد تا داستانی را در داستان بازیابد و در ورای حوادث و شخصیت‌ها به جهانی دیگر که ناپیداست، راه یابد.
در میان ادبیات خلاقه ایران "بوف کور" صادق هدایت چنین جایگاهی دارد. تا کنون صدها کتاب و مقاله درباره آن نوشته‌اند و طبیعی‌ست که هم‌چنان نوشته شوند. بوف کور در سال ۱۳۱۵ در خارج از ایران، در بمبئی منتشر شد و هنوز هم‌چنان بر تارک ادبیات داستانی ایران قرار دارد. بوف‌کور تا کنون به ۴۷ زبان ترجمه و در ۱۶۵ کشور جهان منتشر شده است.
