آیا زمان صرفا یک توهم ناشی از درهمتنیدگی کوانتومی است؟ یاد | DW Persian دویچهوله فارسی
آیا زمان صرفا یک توهم ناشی از درهمتنیدگی کوانتومی است؟
یادداشتی از عرفان کسرایی
ماهیت زمان از گذشتههای دور، از عصر ارسطو و افلاطون تا دوره ایزاک نیوتن و آلبرت اینشتین، موضوع بحث و نظریهپردازی فلاسفه و دانشمندان بوده است. اما بهراستی زمان چیست و چرا هنوز با وجود پیشرفتهای خیرهکننده علم، ماهیت آن ناشناخته مانده است؟
در اسطورههای باستانی، کرونوس پدر زئوس، خدای زمان است و نیروی ویرانگر همهچیزبلعنده و فرزندخوار. افلاطون در رساله تیمائوس زمان را تصویر متحرکی از ابدیت میخواند.
نیوتن در کتاب "اصول ریاضی فلسفه طبیعی" زمان را مطلق و حقیقی میداند که بدون هیچ ارتباط با بیرون و به خودی خود و به مقتضای طبع، به طور یکنواخت جریان مییابد. در نظریه نسبیت اینشتین اما در چارچوبهای مرجع مختلف، توافقی بر سر همزمان بودن وجود ندارد و زمان ماهیت اسرارآمیزتری دارد.