رحمت و مهربانی امام رئوف، حضرت رضا علیه‌السلام نسبت به دوستان | پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف
رحمت و مهربانی امام رئوف، حضرت رضا علیه‌السلام نسبت به دوستان و موالیانشان
موسی بن سیّار از اصحاب #امام_رضا صلوات‌الله‌علیه گوید: روزی همراه حضرت بودم که به نزدیک دیوارهای شهر طوس رسیدیم؛ ناگهان صدای ناله و شیونی را شنیدیم؛ به جستجوی آن رفتیم و دیدیم جنازه‌ای را می‌آورند؛ در همین حال، حضرت از اسب پیاده شده و به طرف جنازه رفتند و آنرا بلند کرده و چنان به آن جنازه چسبیدند، مانند بچّه‌ای که به مادرش می‌چسبد! آنگاه رو به من نموده، فرمودند:
«هر کس جنازۀ یکی از دوستان و موالیان ما را #تشییع کند، مانند روزی که از مادر متولّد شده، از گناهانش پاک می‌شود.»
وقتی جنازه کنار قبر گذاشته شد، حضرت کنار میّت نشسته و دست مبارک خود را روی سینۀ او گذاشتند و فرمودند: «ای فلان پسر فلان! تو را به #بهشت بشارت می‌دهم که پس از این دیگر ناراحتی نخواهی دید.» (خوشا به سعادتش!)
عرض کردم: «فدایت شوم، مگر این مرد را می‌شناسید، در حالی که اینجا سرزمینی است که تا کنون در آن گام ننهاده‌اید؟!» حضرت فرمودند:
«موسی بن سیّار! مگر نمی‌دانی که اعمال شیعیان ما، هر صبح و شام بر ما ائمّه عرضه می‌شود؛ اگر در آن تقصیر و کوتاهی ببینیم، از خدای تعالی درخواست عفو و بخشش و اگر عمل خیری مشاهده نمائیم، از خداوند پاداش و نعمت برایشان طلب می‌کنیم.»
«موسى بن يسار قال: كنت مع الرضا علیه‌السلام وقد أشرف على حيطان طوس وسمعت واعية فأتبعتها فاذا نحن بجنازة ، فلما بصرت بها رأيت سيدي وقد ثنى رجله عن فرسه ، ثم أقبل نحو الجنازة فرفعها ، ثم أقبل يلوذ بهما كما تلوذ السخلة بامها ، ثم أقبل علي وقال : يا موسى بن يسار ، من شيع جنازة ولي من أوليائنا خرج من ذنوبه كيوم ولدته أمه لا ذنب عليه ، حتى إذا وضع الرجل على شفير قبره رأيت سيدي قد أقبل فأخرج الناس عن الجنازة حتى بدا له الميت فوضع يده على صدره ، ثم قال : يا فلان بن فلان أبشر بالجنة فلا خوف عليك بعد هذه الساعة. فقلت : جعلت فداك هل تعرف الرجل؟ فو الله إنها بقعة لم تطأها قبل يومك هذا فقال لي : يا موسى بن يسار أما علمت أنا معاشر الائمة تعرض علينا أعمال شيعتنا صباحا ومساء؟ فما كان من التقصير في أعمالهم سألنا الله تعالى الصفح لصاحبه ، وما كان من العلو سألنا الله الشكر لصاحبه.»
