دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند واندر آن ظلمت شب، آب حیاتم دادند چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی آن شب قدر كه این تازه براتم دادند... «فُزتُ ورَبِ الکَعبَه» . 890 viewsedited 17:32
