2021-09-07 19:00:29
اثر دانینگ کروگر چیست؟
پدیده‌ای است که افرادِ کم‌مهارت در یک زمینه‌ی خاص، توانایی‌ها و مهارت‌های خود را در حد بالا می‌دانند. همچنین افراد شایسته و با صلاحیت قدر مهارت‌ها و استعدادهای خود را نمی‌دانند یا آنها را معمولی می‌پندارند.
اثرِ دانینگ کروگر نخستین بار در سال 1999 توسط دو محقق، «دیوید دانینگ» و «جاستین کروگر» در دانشگاه کُرنل کشف و تنظیم شد. این محققان متوجه شدند که افراد چقدر در زندگی روزمره‌ی خود توانایی‌های خود را دست بالا می‌گیرند؛ به شخصی فکر کنید که در کلاس دستش را بالا می‌برد تا افکار و نظراتِ بی‌خاصیتش را با دیگران در میان بگذارد. و اصطلاحِ «بارِ دوگانه» را ابداع کردند. بار دوگانه می‌گوید این افراد از دو چیز رنج می‌برند: جهل، و نادانی از جهلِ خود.
این گرایش چه مواقعی اتفاق می‌افتد؟
تصور کنید شما و چند تن از دوستان‌تان تصمیم می‌گیرید هر یک به تنهایی زبان اسپانیایی را یاد بگیرید. در عرض چند روز شما میتوانید بین ده تا پانزده جمله را به اسپانیایی بگویید. ولی شما مایوس شده‌اید، چون معتقدید باید جملاتِ بیشتری را یاد می‌گرفتید. از آنجا که یادگیری یک زبان جدید برای شما کارِ ساده‌ای است و تسلطِ خوبی بر روش های مختلف آن دارید، فکر می‌کنید برای دیگران نیز چنین است؛ پس از خودتان انتظار دارید که باید بهتر کار می‌کردید.
از طرف دیگر، دوست‌تان فقط چند تا کلمه یاد گرفته است و با این‌حال از پیشرفتِ خود شگفت‌زده است. او حتی آنقدر دانش کمی دارد که نمی‌داند این کلمات را اشتباه تلفظ می‌کند و جملاتی که با آنها می‌سازد از لحاظِ دستوری نادرست هستند. در بین شما او کمتر از همه اسپانیایی را آموخته است اما دانشِ کم او مانع از این می‌شود که اشتباهات خود را ببیند. علاوه بر این، چون نمی‌تواند خود را با دوستان دیگرش مقایسه کند (به دلیل عدمِ دسترسی به آنها)، همین امر باعث می‌شود تواناییِ نسبی خود را بسیار بالا ارزیابی کند. عدم اطلاعِ او از میزان پیشرفت دیگران باعث می‌شود فکر کند که بسیار عالی کار کرده، در حالی که سرعتِ یادگیری‌اش پایین‌تر از حد متوسط است.
اثرِ دانینگ کروگر می‌گوید ممکن است شما ندانید که در چه زمینه‌هایی مهارت دارید. چون فکر می‌کنید کارهایی که انجام‌شان برای شما راحت است برای دیگران نیز همین‌طور است. بنابراین نمی‌توانید مهارت‌ها و استعدادهای خود را ببینید.
علاوه بر این وقتی در زمینه‌ای چالش‌برانگیز مهارت پیدا می‌کنید ممکن است تصادفا در دامِ این باور بیفتید که استعدادِ شما در همان زمینه نهفته بوده است. اما در واقع شما یک فردِ متوسط به پایین هستید که بالاخره خود را به سطح متوسط رسانده‌اید.
این تصور که شما در کاری بهتر هستید ممکن است فرصتِ یادگیری از افرادِ واقعا خبره و متخصص را از شما بگیرد. علاوه بر این، وقتی در زمینه‌ای واقعا مهارت و دانش دارید اما خودتان را در حد متوسط می‌بینید باعث می‌شود فرصتِ آموزش و انتقال دانش‌تان به دیگران را از دست بدهید.
اثراتِ سیستمی
بنابراین ما به عنوانِ اعضای یک جامعه، فرصتِ یادگیری از افرادِ متخصص و ماهر را از دست می‌دهیم و اعتماد به نفس‌مان (اعتماد به نفسِ کاذب. مترجم) ما را پشت درهای بسته نگه می‌دارد. و این‌چنین می‌شود که اغلبِ اوقات افرادی با قابلیت‌های زیرِ متوسط در موقعیت‌های اصلی و مهم قرار می‌گیرند.
متاسفانه افرادی که هیچ دانش و مهارتی ندارند و جزو 25 درصد پایینِ هر حرفه و مهارتی به شمار می‌روند، نیز خودشان را بسیار دست بالا می‌گیرند. در دموکراسی ها این بدان معناست که ناآگاه‌ترین شهروندانِ، مطمئن‌ترین و با اعتماد به‌نفس‌ترین شهروندان هستند. این افرادِ نادان نه تنها در برابر یادگیری و آموزش بسیار مقاومت می‌کنند، چون معتقدند بسیار می‌دانند، بلکه در به اشتراک‌گذاریِ بیشتر اطلاعات (بخوانید اطلاعاتِ غلط) نیز مقصر هستند.
در سطح ملی یا جهانی این اثر عواقب خطرناکی دارد که قبلا در عمل مشاهده کردایم. اگر شما یک سیاستمدار باشید ممکن است داشتنِ یک مخاطبِ کم‌سواد به سودتان باشد. افرادی که از مسائل سیاسی و جهانی بی‌اطلاع هستند به احتمال زیاد حرف‌های شما را باور می‌کنند، خود را فردِ آگاهی می‌دانند، در کمپین‌های انتخاباتی شرکت می‌کنند و رای می‌دهند، و نظرات خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارند.
بیماری خودآگاهی در جوامع باعث می‌شود افراد عامی و ناآگاه با اعتماد به نفس به پشتِ میکروفون بروند، در حالی که متخصصان و افراد آگاه در پشتِ صحنه مشغولند. این پدیده باعث می‌شود اطلاعات و دیدگاه‌های نادرست در اجتماعِ گسترش پیدا کند و ما فرصتِ یادگیری از همدیگر را از دست بدهیم.
اگر تعدادِ بسیار زیادی از افرادِ ناآگاه فکر کنند که آنها بهترین هستند، جامعه‌ی ما شبیهِ یک تالابِ کوچک با تعدادی ماهی در حال رشد خواهد بود./اکونومیست فارسی
مدرسه اقتصاد و کسب و کار بین الملل
@ECON_BUS
340 viewsedited 16:00
م
