ترس و طمع در بازارهای مالی *علی رئوفی؛ پژوهشگر اقتصاد . | یادداشت‌های اقتصادی
ترس و طمع در بازارهای مالی
*علی رئوفی؛ پژوهشگر اقتصاد . ترس و طمع، احساسات غریزی و قوی هستن که از بدو تولد در انسان زاده می‌شه؛ مثل ترس نوزادی که تازه متولد شده. شاید فکر کنید به عنوان یه انسان بالغ و تکامل یافته، فارغ از این احساسات عمل می‌کنید، اما باید بدونید در تمامی تصمیم‌گیری‌های شما، این احساسات در میدون حضور دارن. شاید پذیرش این مساله که بازارهای مالی توسط این احساسات هدایت میشن کمی دشوار باشه، اما اگر به این موضوع علاقه‌مند شدید ادامه مطلب رو بخونید. @ecoraoofi یکی از مسایلی که راجع به سرمایه‌گذاری در بازارهای #مالی (خصوصا بازار سهام) مطرح می‌شه اینه که افراد به محض اینکه اندکی #سود می‌کنند تمایل به خروج سریع از اون بازار رو دارن اما زمانی که در #زیان هستن تمایلی به خروج ندارن و به بیانی دچار «توهم بازگشت» قیمت‌ها در آینده نزدیک میشن. به عبارتی بر اساس تئوری‌های مالی رفتاری (Behavioral Finance)، انسان‌ها در منطقه سود (مثلا زمان افزایش قیمت #سهام) ریسک‌گریز می‌شوند و سریع #دارایی رو به #پول نقد تبدیل می‌کنند در حالی که در منطقه زیان ریسک‌پذیر عمل می‌کنند و اون دارایی که موجب زیانشون شده رو نگه میدارن. به عبارتی افراد به دلیل داشتن «توهم بازگشت»؛ پس از چند دوره زیان پیاپی فکر می‌کنن این بار بالاخره وقت اون رسیده که قیمت اون دارایی (#ارز، سهام و...) بهبود پیدا کند در حالی که ممکن است دلیل منطقی برای بازگشت قیمت وجود نداشته باشد یا زمان بازگشت قیمت‌های سابق اونقدر طول بکشه که صبر کردن برای افزایش قیمت اون دارایی توجیه #اقتصادی نداشته باشد. به این پدیده سفسطه قمارباز (Gambler's Fallacy) گفته می‌شود.
مثلا به تصویر این پست نگاه کنید. فرد در قیمت A با انتظار افزایش بیشتر قیمت‌ها (#طمع)، دارایی رو خریداری می‌کنه اما علیرغم انتظارش بعد از مدت کوتاهی قیمت‌ها کاهش پیدا می‌کنه. در این حالت فرد چون #توهم بازگشت قیمت‌ها رو داره، اون دارایی رو نگه می‌داره در حالی که لحظه به لحظه زیانش افزوده می‌شه. از لحاظ #روانشناسی رفتار این فرد قابل توجیه هست چرا که یافتههای متخصصین مالی نشون می‌ده افراد بیشتر از اینکه از «بردن» لذت ببرن از «باختن» متنفرن. بنابراین هر جور شده نمیخوان زیان رو بپذیرن! به این پدیده رفتاری «زیان‌گریزی» (Loss Aversion) می‌گن که یکی از عوامل اصلی ضررهای بزرگ در بازارهای مالی محسوب می‌شه. در نهایت فرد در نقطه B تسلیم می‌شه و از #ترس کاهش بیشتر قیمت‌ها دارایی رو می‌فروشه.
بنابراین می‌بینید که این سرمایه‌گذار غیرحرفه‌ای زمانی که قیمت‌ها به اندازه کافی داغ بودند وارد بازار شده و در بدترین زمان ممکن نیز از بازار خارج شده. اتفاقی که برای خیلی از ماها افتاده. حتما بارها این جمله رو گفتیم یا از دوستانمون شنیدیم که «اگر می‌خواید یه دارایی ارزون بشه صبر کن تا من بخرمش!». شاید علت آشنا بودن این جمله این باشه که نقطه ورود و خروج خیلی از ماها بر مبنای تصمیمات احساسی و پیروی از ترس و طمعی باشه که داریم.
یا مثلا فردی رو تصور کنید که در نقطه B وارد بازار شده و در نقطه C با کسب سود اندکی دارایی رو فروخته، علیرغم اینکه قیمت اون دارایی بعد از اون تا مدت‌ها افزایش پیدا کرده. حتما خیلی از ماها برامون پیش اومده که گفتیم «تو ارزونی فروختمش!». @ecoraoofi اما در مواجه با این مشکل چه کار می‌شه کرد؟! اول از همه اینکه باید با اصلاح ساختار ذهنی بر معاملات خودتون مسلط شید و بتونید هیجانات خودتون رو کنترل کنید. دوم اینکه معاملاتتون رو بر اساس تحلیل‌های بنیادی انجام بدید نه هیجانات بازار. به عبارتی روندهای کوتاه مدت بازار شما رو تحت تاثیر قرار نده. با استفاده از تکنیک «#حدضرر» از زیان‌های بزرگ جلوگیری کنید.
پ ن؛ در پست‌های بعدی راجع به زیان گریزی و تکنیک حد ضرر بیشتر خواهم نوشت پ ن مهم‌تر؛ ممنون از همه شما که با انتشار این مطلب به من برای ادامه کار انگیزه می‌دید. https://www.instagram.com/p/Bx2OSEfozK8/?igshid=1e8zjrz14d0k7
