ایران آماده پذیرش «توافق موقت» هسته‌ای؟ مارکو کارنلوس / مید | اقتصاد بازار
ایران آماده پذیرش «توافق موقت» هسته‌ای؟
مارکو کارنلوس / میدل‌ایست مذاکرات بر سر توافق هسته ای ایران از دیروز پس از یک وقفه طولانی که پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران در ژوئن برگزار شد، از سر گرفته شد. ایران از زمان خروج یکجانبه آمریکایی ها از توافق در ماه می 2018، از مذاکره رو در رو با آمریکایی ها امتناع کرده است. تاکنون، مذاکرات به واسطه مقامات اتحادیه اروپا انجام شده که بین اتاق های مجاور در رفت و آمد هستند؛ هر چند این روش ایده آلی برای مذاکرات بسیار مهم نیست، جایی که نکات جزئی و ظریف بسیار مهم هستند و ممکن است مسائلی در ترجمه گم شوند
اگر توافق هسته‌ای از همان ژانویه در دستور کار قرار می‌گرفت -زمانی که بایدن رسماً متعهد شد آمریکا با ورود مجدد به توافق‌هایی که ترامپ از آن عقب‌نشینی کرده بود، دوباره با جهان تعامل کند- وضعیت امروز بسیار قابل کنترل‌تر بود. اما در ان زمان چنین تصمیمی گرفته نشد
در کنار این موضوع ، بافت منطقه ای را نیز نمی توان نادیده گرفت. درگیری طولانی مدت در یمن به زودی می تواند نتیجه ای کاملا نامطلوب روی عربستان سعودی داشته باشد. لبنان در آستانه هرج و مرج کامل است. بشار اسد، در حالی که پایتخت های مختلف عربی درصدد عادی سازی روابط با او هستند، کنترل خود بر سوریه را تثبیت می کند. و عراق، صرف نظر از نتایج انتخابات اخیر، همچنان حوزه نفوذ ایران به حساب می آید.
در حالی که پیمان صلح ابراهیم برقرار است، تعاملات دیپلماتیک اعراب با ایران و شرکایش بی سابقه بوده است. ماه ها است که عربستان سعودی برای از سرگیری روابط دوجانبه خود و جستجوی راهی برای خروج از یمن با ایران وارد مذاکره شده است. امارات متحده عربی اخیرا وزیر امور خارجه خود را برای دیدار با اسد در دمشق اعزام کرده و انتظار می رود هیئتی از ابوظبی به زودی به تهران سفر کند. علاوه بر این، باقری کنی به تازگی برای گفت و گو با مقامات ارشد امارات با هدف آغاز فصل جدیدی در روابط دوجانبه به دبی سفر کرده است.
اکنون شایعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه دولت بایدن ممکن است احتمال دستیابی به یک توافق موقت را که «کمتر در برابر کمتر» توصیف می شود، را پیشنهاد خواهد کرد. بر این اساس، اگر ایران غنی‌سازی اورانیوم تا 60 درصد را متوقف کند، ایالات متحده و متحدانش می‌توانند برخی از منابع مالی مسدود شده ایران را آزاد کنند و برخی معافیت‌های تحریمی برای کالاهای بشردوستانه ارائه کنند. این مسئله تا حدودی زمان بر است، اما واکنش اسرائیل به چنین چشم اندازی منفی بوده است.
روی هم رفته، دشوار است انکار این که همه این عوامل چگونه کاری جز تقویت قدرت ایران در مذاکرات آتی در وین نخواهند داشت. در نهایت، بدون روسیه و چین، هر گونه فشار تحریمی علیه ایران مؤثر نخواهد بود و واشنگتن برای مقابله با مسکو و پکن در مقابل تهران با مشکل فزاینده ای مواجه خواهد شد؛ و این در حالی است آمریکا که با آنها بر سر اوکراین، بلاروس، تایوان، هنگ کنگ و سین کیانگ اختلافات جدی دارد. تنظیم اولویت های سیاست خارجی ایالات متحده دشوار شده است، به ویژه در زمانی که تصور می شود قدرت سخت و نرم آمریکا رو به افول است. . پیج اینستاگرام ما را دنبال کنید: https://instagram.com/navasanonline
