شی جی پینگی که کسی انتظارش را نداشت روچیر شارما ترجمۀ مسعود | اقتصاد بازار
شی جی پینگی که کسی انتظارش را نداشت
روچیر شارما ترجمۀ مسعود یوسف‌حصیرچین منتشر شده در فایننشال تایمز
کسانی که بیش از 10 سال در قدرت می‌مانند، معمولاً از انعطافشان کم می‌شود و به مرور زمان آثار بدتری بر اقتصاد می‌گذارند، حتی در دموکراسی‌ها. بسیاری از دیکتاتورها، از مائو تا فیدل کاسترو، روز به روز بر فجایع دامن می‌زدند.
در میان مصلحان ثابت قدم و نادر می‌توان به لی کوان یو سنگاپور و دنگ شیائوپینگ اشاره کرد که پس از سال 1980، مائویسم را بیرون و عملگرایی را وارد کرد و چین را در مسیر رونق قرار داد. حالا به نظر می‌رسد شی وارد منطقۀ خاکستریِ طیف رهبران میانسال شده است – مایل به اصلاح، دست کم در اعماق بحران.
دولت شی که پس از کنگره به دنبال احیای اقتصاد بود، کمتر مائویستی به نظر می‌رسد. «سه خط قرمز» مربوط به وام گرفتن شرکت‌های ساختمان‌سازی را کنار گذاشت و اعلام کرد کارزار «اصلاح» فین‌تک {(فناوری مالی)} تقریباً کامل شده است. پس از سال‌ها تنگ کردن کنترل دولتی، حالا برای بخش خصوصی پیام حمایت می‌فرستد و حتی جزئیات بازار داده‌های جهانی‌اش را هم ارائه کرده که نشان از احترام به مالکیت دادۀ خصوصی دارد.
نکتۀ جالب: شاید شی به سختی و به شکلی غیرممکن به دنبال احیای رشد باشد. برنامه‌هایش برای ساخت «یک اقتصاد سوسیالیستی مدرن» به‌صورت ضمنی به معنای هدف‌گذاری برای رشد سالانۀ 5 درصدی تولید ناخالص داخلی است که دیگر ممکن نیست. سرعت رشد جمعیت چین شدیداً کم شده است، رشد بهره‌وری هم همینطور. با وجود کارگران کمتر و سقوط بهره‌وری کارگران، نرخ رشد بالقوۀ کشور دو و نیم درصد است.
پس از این سال، مصرف‌کنندگان چینی رها شده از قرنطینه شاید رشد را موقتاً بالا ببرند اما 5 درصد هدفی غیرواقع‌بینانه است. همچنین تأمین مالی از طریق وام هم فقط بر بار بدهی چین می‌افزاید که همین حالا هم بسیار گران است.
سرمایه‌گذاران جهانی که رفتارشان نسبت به چین معمولاً مثل یک آهنگ در حال تغییر است، بار دیگر تغییر نگرش داده‌اند – این بار برای در آغوش گرفتن شیِ جدید. پیش از نوامبر، بازار بورس سهام این کشور همراه اقتصاد افت می‌کرد.
مدیران صندوق‌ها، دستورات تازه‌ای صادر می‌کردند که چین را کنار می‌گذاشت. حالا به امید رونق «بازگشایی» پساپاندمی در بازار بورس سهام چین پول‌پاشی می‌کنند. شاخص اِم‌اِس‌سی‌آی چین به میزان شگفت‌انگیزی نسبت به اکتبر 50 درصد بالا آمده است.
با این همه، پرسش‌های پیرامون جهت سیاست چین باقی می‌ماند. سیاست کانونی شی تصحیح دورۀ عملگرایی است اما همین مسئله پرسش‌هایی را پیرامون انعطاف‌ناپذیری‌اش مطرح می‌کند. شاید وقتی اقتصاد بهبود یافت، میلش به کنترل دوباره خودش را نشان دهد – واکنشی که در میان رهبران پا به سن گذاشته، بسیار رایج‌تر از زایش مجددشان در مقام مصلحانی ثابت‌قدم است. با این همه، باید بابت این شیِ جدید خوشحال باشیم، اگر دوام بیاورد؛ برای جهان، شیِ جدید بسیار بهتر از شیِ قبلی است. . نشانی "اقتصادبازار" در شبکه‌های اجتماعی:
