آسیب‌های اضافه‌بار اطلاعاتی و راه‌های مقابله با آن ارزش اطلا | اقتصاد به زبان ساده
آسیب‌های اضافه‌بار اطلاعاتی و راه‌های مقابله با آن
ارزش اطلاعات در اقتصاد دانشی بحث‌برانگیز نیست، اما ظرفیت آن برای غلبه بر مصرف‌کنندگان موضوعی قابل بحث و پراهمیت است. HBR، در مورد روش‌های عملی افراد و سازمان‌ها برای جلوگیری از افزایش عملکرد خوب گزارش می‌دهد. دسترسی آماده به اطلاعات مفید هزینه دارد. با افزایش حجم اطلاعات، مرز بین ارزش و آسیب محو می‌شود و دسترسی آماده افراد از طریق ای‌میل، شبکه‌های اجتماعی و... وضعیت را بدتر می‌کند. به عنوان مثال به طور متوسط، مدیران اینتل روزانه 300 ای‌میل دریافت می‌کنند و کارگران مایکروسافت پس از هر ای‌میل به 24 دقیقه وقت نیاز دارند تا به کار خود برگردند. واضح است که وقفه به بهره‌وری ضربه بزرگی می‌زند.
با این حال، مبارزه با وقفه‌های فناوری در زمین خود فقط تا اینجا پیش می‌رود. افراد همچنین باید ذهنیت خود را تغییر دهند، شاید با کمک گرفتن از کارشناسان مربوط به بهره‌وری شخصی یا با پذیرفتن ساده اینکه نمی‌توان به هر موضوعی که از صفحه نمایش افراد عبور می‌کند، عکس‌العمل نشان داد بتوان از این موضوع عبور کرد. همچنین به طور مشابه، سازمان‌ها باید فرهنگ خود را تغییر دهند، به عنوان مثال با ایجاد پروتکل‌های ارتباط الکترونیکی واضح و مشخص می‌توان از آسیب‌های اضافه‌بار اطلاعات کاست.
بنابراین عوامل زیادی وجود دارد، اما مشکل دقیقاً چیست؟ محققان می‌گویند استرس ناشی از عدم امکان پردازش اطلاعات به همان سرعتی که می‌رسد -همراه با انتظار شخصی و اجتماعی که مثلاً به هر پیام الکترونیکی پاسخ خواهید داد- می‌تواند افراد را تهی کرده و از بین ببرد. ادوارد هالوول، روانپزشک و متخصص اختلالات کمبود توجه، استدلال می‌کند که محل کار مدرن آنچه را وی «صفت کمبود توجه» می‌نامد، با خصوصیاتی شبیه به ویژگی‌های اختلال مبتنی بر ژنتیک القا می‌کند. لیندا استون، نویسنده، که اصطلاح «توجه جزئی مستمر» را برای توصیف وضعیت روانی کارکنان دانش امروز ابداع کرد، می‌گوید که او اکنون متوجه شده است «تعلیق ناخودآگاه تنفس منظم، هنگام برخورد با اطلاعات اضافی وجود دارد».
حتی ادعاهایی وجود دارد که اضافه‌بار اطلاعاتی، هوش افراد را کاهش می‌دهد. چند سال پیش، تحقیقی به سفارش هیولت پاکارد گزارش داد که میزان ضریب هوشی دانش کارگرانی که به ای‌میل و تماس تلفنی مشغول هستند، به طور متوسط 10 امتیاز از سطح طبیعی خود کاهش می‌یابد.
از سوی دیگر بیشتر سازمان‌ها ناآگاهانه هزینه بالایی برای اضافه‌بار اطلاعاتی می‌پردازند زیرا افراد برای مدیریت شلوغی اطلاعات تلاش می‌کنند. برای یک مساله، وقتی کارمندان با اطلاعات کم‌ارزش کار می‌کنند، زمان تولید از دست می‌رود. یک نظرسنجی از 2300 کارمند اینتل نشان داد که مردم قریب به یک‌‌سوم پیام‌های دریافتی را غیر‌ضروری می‌دانند. با توجه به اینکه همین کارمندان روزانه حدود دو ساعت برای پردازش ای‌میل صرف می‌کنند (کارمندان مورد بررسی به طور متوسط 350 پیام در هفته دریافت می‌کنند، مدیران تا 300 پیام در روز). زمان پراهمیتی که به وضوح تلف می‌شود.
مجموعه‌ای دیگر از مشکلات صرف‌نظر از ارزش محتوا، شامل وقفه‌های مداومی است که افراد با آن روبه‌رو می‌شوند. وقتی به یک هشدار ای‌میل که روی صفحه نمایش شما ظاهر می‌شود یا به لرزش BlackBerry خود پاسخ می‌دهید، بیشتر از صرف وقت برای خواندن پیام کار انجام می‌دهید. زیرا فرد باید از وقفه ایجاد‌شده بازیابی و دوباره توجه خود را متمرکز کند. مطالعه محققان مایکروسافت در مورد ردیابی عادات کارکنانشان نشان داد هنگامی که کار آنها با یک اعلان ای‌میل قطع می‌شود، از افراد به طور متوسط 24 دقیقه وقت می‌گیرد تا به کار تعلیق‌شده برگردند.
