پیامبر پول‌پاشی یا اقتصاددان نابغه؟ اقتصاددانان دولت‌گرا در | اقتصاد به زبان ساده
پیامبر پول‌پاشی یا اقتصاددان نابغه؟
اقتصاددانان دولت‌گرا در ایران، «جان مینارد کینز» را در حد پیامبر تقدیس می‌کنند و عمده طرح‌های پول‌پاشی خود را روی نظرات وی بنا می‌کنند. علت اصلی تقدیس کینز ریشه در چارچوب فکری کشکول‌وار او دارد که برای همه درماندگی‌های اقتصادی دولت، نسخه‌ای به ظاهر شفابخش دارد که البته نه باعث درمان بلکه باعث پنهان و مزمن شدن درد و در نهایت ظهور انفجاری شوک‌های اقتصادی می‌شود.
نظریات کینز، یک روی پیدا دارد و یک روی پنهان؛ روی پیدای آن، خلق درآمدهای مصنوعی و بی‌پشتوانه برای دولت است که خوشایند همه سیاسیون است. اما روی پنهان تئوری کینز، بی‌ارزش شدن دائمی پول است که باعث ذوب درآمدهای طبقه کارگر و صاحبان درآمدهای ثابت می‌شود.
طنز تلخ اینکه، کینز اعتقاد دارد ذوب شدن درآمد واقعی کارگران برای اقتصاد مفید است و باعث افزایش سرمایه‌گذاری می‌شود. به اعتقاد کینز، کارگران اینقدر باهوش نیستند که متوجه شوند دستمزد واقعی آنها کاهش یافته و مادام که دستمزد اسمی آنها به شکل سابق پرداخت شود در مقابل کاهش دستمزد واقعی مقاومت نخواهند کرد!
اما نکته جالبی که در مورد این پیامبر پول‌پاشی و تئوریسین تورم وجود دارد این است که کینز همواره منکر تبعات تجویزهای خود بود؛ سنتی که پیروانش نیز بر آن وفادار مانده‌اند! به عنوان مثال، جمله معروفی از وی نقل می‌شود با این مضمون که: « برای واژگون کردن اساس یک مملکت هیچ وسیله‌ای چون بی‌ارزش کردن پول کارآیی ندارد» گویی که با این جمله خواسته است تبعات تجویزهای خود را انکار کند و یا اینکه رابطه بین بی‌ارزش شدن پول و نسخه‌های تورم‌ساز خود را منکر شود که هر دو غیراخلاقی است. پیروان وی نیز همین عادت ناپسند را به ارث برده‌اند.
نکته مهمتر اما این است که تئوری‌های کینز هیچوقت نمی‌میرد بلکه هر روز در لباسی جدید عرضه می‌شود و این روزها نیز حرف‌های منسوخ و فاجعه‌آفرین وی در قالب‌های شیک‌تری در حال بازسازی است.
