#متن | بزرگترین هدیه كسانى كه شوق شهادت داشتند و عشق به مرگ، | استاد علی صفایی حائری (عین صاد)
#متن | بزرگترین هدیه
كسانى كه شوق شهادت داشتند و عشق به مرگ، همين ها بودند كه فريادها را شنيده بودند و مى ديدند كه اگر خود را بدست نياورند، به زير آوار مى روند و يا روى آب مى مانند.
هنگامى كه اين ديد با همان حب به نفس و ترس از مرگ همراه مى شود، عشق به نفس اثر عوض مى كند.
اين تركيب جديد است كه همان بدى ها را تبديل مى كند و سربازهاى نفس را به اطاعت تو وامى دارد و اين قلعه را از درون فتح مى كند.
تو در اين مبارزه نه با تلقين و تحميل، كه با فكر و ذكر با اين شناخت ها و يادآورى ها و با مقايسه ها به تكبير و توحيد مى رسى و آنگاه كه درگيرى پيچيده تر شد، نوبت بلاء و ضربه مى رسد.
و اين ضربه ها، براى تويى كه تولد يافته اى و تويى كه از مركبت جدا شده اى، بزرگترين نعمت و بزرگترين هديه است.
اين بلاء را از بالا مى فرستند. تو نمى توانى خودت را خوب جراحى كنى، از بالا، دست روى نقطه ى درد مى گذارند و چنان فشار مى دهند كه در دمل، چركى نماند.
اين بازى ها كه ما خودمان درمى آوريم، در واقع نمايشى است كه مى خواهيم خلقى بودنمان را توى چشم ها بريزيم.
آن بلايى كه از بالا مى فرستند و آن لقمه اى را كه از آنجا برايت مى گيرند، درست به اندازه ى گلويت است!
