مربی، بایدها و نبایدها مربى نبايد از هوس ها و خواسته هايش | استاد علی صفایی حائری (عین صاد)
مربی، بایدها و نبایدها
مربى نبايد از هوس ها و خواسته هايش كمك بگيرد و كودك را با محبت بيش از حد و يا زجر بيش از حد، فاسد و خراب كند.
بلكه بايد زمينه را بسنجد و روحيه ها را بشناسد و سپس از عامل مناسب، به مقدار لازم استفاده كند تا نتيجه بگيرد؛ چه بسا در تربيت كودك احتياج به شعور و همفكرى باشد، احتياج به تبادل نظر و همكارى باشد.
مربى دلسوز از اين مسائل غافل نمى شود و بر خود ننگ و عار نمى شمارد؛ چون هدف تربيت و سازندگى مغز و قلب و عقل و احساس كودك است.
مربى بايد از پاكى و دلسوزى و سياست و آگاهى و آينده نگرى برخوردار باشد و كودك را براى برخورد با مسائلى كه بعدها به وجود مى آيند آماده كند، نه اين كه فقط به مسائل بينديشد و نه اين كه كودك را از مسائل دور نگه دارد و بى خبر بگذارد!
چون در جامعه هاى باز و آزاد نمى توان كودك را از طريق ديگر با آن مسائل آشنا كرد و چون كودك از آن طرف تعليم نديده و آگاهى نيافته، راه كنار آمدن با اين مسائل را نمى داند و در نتيجه با نادانى خود به فساد مىرسد و از دست مى رود.
