ما عاشق آفريده شده ايم! مشتاق هايى هستند كه مى سوزند و | استاد علی صفایی حائری (عین صاد)
ما عاشق آفريده شده ايم!
مشتاق هايى هستند كه مى سوزند و با صميميت و درد و رنج مى پرسند؛ چه كنيم كه براى خدا باشيم؟
چگونه در خودمان عشق و ايمان بسازيم؟ از كجا و با چه وسيله اى مى توانيم حركت ها را و محرك ها را كنترل كنيم؟و از راه نزديك به مقصد برسيم؟
اينها خيال مى كنند كه بايد در خودشان عشقى بسازند و يا حركتى ايجاد كنند، غافل از اينكه اين همه را دارند. تمامى وجودشان سوز و شور است. تمامى وجودشان حركت است.
مگر از صبح تا شام بى كار هستند؟و مگر اين همه رنج و كار، بدون عشق و نيرويى جوشنده، امكان دارد؟
ما عاشق آفريده شده ايم و نه تنها عشق، كه حركت را، كه فعاليت را با خود داريم.
ما عاشق آفريده شده ايم.عشق را داريم، ولى معشوق هامان را انتخاب مى كنيم. عشق هميشه هست، آنچه كه جابجا مى شود معشوق ها و محبوب ها هستند.
در فاصله ى تولد تا مرگ، عشق هميشه جارى است و حركت هميشه برپاست. ما نمى توانيم از آنها جدا شويم كه اينها در ساخت ما، در تركيب ما حضور دارند.
ما تنها مى توانيم خودمان را با معشوق هامان مقايسه كنيم، و ما مى توانيم معشوق هامان را با يكديگر مقايسه كنيم و با اين دو مقايسه، عشق هامان را رهبرى كنيم و معشوق هامان را انتخاب نماييم.
