بیشتر ماده قابل مشاهده در یک کهکشان در مرکز آن متمرکز شده است و هرچه از مرکز کهکشان دورتر شویم میزان تجمع ماده قابل مشاهده کمتر می شود.
بنابراین با توجه به مکانیک نیوتونی می توان انتظار داشت ستاره هایی که در مرکز کهکشان قرار دارند با سرعت بیشتری نسبت به ستاره های دورتر از مرکز کهکشان، می چرخند. زیرا در مرکز کهکشان، گرانش به علت وجود ماده قابل مشاهده بیشتر، قویتر است و به تدریج با فاصله گرفتن از مرکز کهکشان به علت کاهش میزان ماده قابل مشاهده، گرانش ضعیف تر می شود.
اما همیشه داستان طبق پیش گویی نظریه ها پیش نمی رود.
بلکه کاملا برعکس با فاصله گرفتن از مرکز کهکشان، ستاره ها با سرعت بیشتری می چرخند.
به نموداری که تغییرات نرخ سرعت ستاره ها با فاصله گرفتن از مرکز کهکشان را نشان می دهد Galaxy Rotation Curve می گویند.
بنابراین در این نمودار چیزی که با توجه به مکانیک نیوتونی پیش بینی می کنیم یک روند رو به نزول است اما چیزی که مشاهدات نشان می دهد یک روند صعودی است.
دانشمندان برای پرکردن این اختلاف از تئوری ماده تاریک برای توضیح گرانش اضافی در فواصل دورتر از مرکز کهکشان استفاده می کنند.
@einstein_chimige
