اوايل قرن بيستم وفاق علمي بين فيزيكدان ها و از جمله پلانك اين | انیشتین چی میگه؟؟؟🌏
اوايل قرن بيستم وفاق علمي بين فيزيكدان ها و از جمله پلانك اين بود كه ماده سراسر پيوسته است و اتمي وجود ندارد. تنها تعداد معدودي نظريه پرداز معروف به اتم ها باور داشتند. يكي از آن ها لودويگ بولتزمن در وين بود.
بولتزمن روش هايي براي به دست اوردن خواص گازها ابداع كرده بود كه در آن ها گاز به عنوان مجموعه اي از اتم ها تلقي مي شد.
پلانك گرچه به فرضيه اتمي شكاك بود، اما روش هاي مورد استفاده بولتزمن براي مطالعه گازها را وام گرفت و روي خواص نور اعمال كرد. وي نور را همانند گازها، ساخته شده از فوتون به جاي اتم ها در نظر گرفت.
پلانك به اتم هاي سازنده نور چندان اعتقادي نداشت، همچنان كه به اتم هاي سازنده ماده نيز باور نداشت. از همين رو متوجه نشد كه با بيان اينكه نور از ذرات ساخته شده است، يك كشف انقلابي انجام داده است.
اما انيشتين هم به موجي بودن و هم ذره اي بودن نور باور داشت و تقريبا دست تنها متوجه شد كه موفقيت نظريه پلانك ناشي از تلقي نور به شكل گازي از فوتون هاست. زماني كه او از اثر فوتوالكتريك مطلع شد، بلافاصله به اين فكر افتاد كه تناسب بين انرژي فوتون و فركانس نور را كه در كارهاي پلانك ظاهر شده بود بر اين پديده نوظهور اعمال كند.
از همين رو اين انيشتين بود و نه پلانك، كه اين اقبال را يافت تا يكي از بزرگترين اكتشافات تاريخ علم به نام او ثبت شود:
