#اختصاصی دلفی، سفیر پیشین ایران در فرانسه در گفتگو با امتداد | امتداد
#اختصاصی
دلفی، سفیر پیشین ایران در فرانسه در گفتگو با امتداد:راست‌های افراطی به شدت خواستار اعلام وضعیت فوق‌العاده و اخراج مهاجران هستند/در تحولات فرانسه، روس‌ها نیز بیکار ننشسته‌اند/پلیس فرانسه از سوی حکمرانان این کشور به شدت کنترل می‌شود
امتداد-محمد جعفری: ابوالقاسم دلفی، سفیر سابق ایران در فرانسه در گفتگویی با امتداد با برشمردن ریشه‌های گسترش اعتراضات در فرانسه، اظهار داشت: جرقه آغاز این اعتراضات که از برخورد خشن پلیس با یک شهروند کلید خورده است. در فرانسه، شهروندان تعاریف متعددی دارند. برخی از شهروندان، فرانسوی، برخی درجه دو و برخی درجه سه هستند.
این اتفاق برای نوجوان ۱۷ ساله‌ای رخ داده که الجزایری‌الاصل بوده که دست بر قضا الجزایر، تاریخ خونباری با فرانسه بر سر ماجرای استقلال از این کشور داشته است. مهاجرین در فرانسه، گروه‌های مختلفی از شمال آفریقا از کشورهای مراکش، الجزایر و دیگر کشورها هستند که هر یک مختصات فرهنگی خاص خود را دارند. گروه دیگر، سیاهان هستند که آن‌ها نیز داستان مشخص خود را دارند و اتفاقا اکثریت مهاجرین را تشکیل می‌دهند. گروه آخر نیز آن دسته از اعرابی هستند که از خاورمیانه(سوریه، عراق، لبنان و دیگر کشورهای منطقه) آمده‌اند.
در این بین راست‌های افراطی در فرانسه را بسیاری، منشأ مشکلات این کشور می‌دانند و سمبل این جریان، خانم مارین لوپن، رئیس حزب راست افراطی فرانسه است که در دوره انتخابات ریاست جمهوری اخیر در مبارزه با مکرون در عرصه حاضر شد و در دوره دوم بالغ بر ۴۷ درصد آرا مردم را به خود اختصاص داد.
در حال حاضر دولت مکرون اصلا تمایلی به گسترش اعتراضات نداشته و از پیش می‌دانسته که چه وضعی در انتظار او خواهد بود. بر همین اساس نیز امانوئل مکرون از بدو حادثه به محکومیت شدید آن پرداخت. در حالی که راست‌های افراطی به شدت خواستار آن هستند که حالت فوق‌العاده در فرانسه اعمال شده و مهاجرین از این کشور اخراج شوند.
در عین حال، فرانسه سالانه بالغ بر ۱۰۰ میلیون توریست دارد و از دست دادن فرصت برای صنعت گردشگری این کشور برای دولت این کشور گران تمام خواهد شد. ضمن اینکه در سه ماه آتی، دو اتفاق مهم مسابقات جهانی راگبی و متعاقب آن، رقابت‌های المپیک در فرانسه برگزار خواهد شد که در صورت اعلام وضع فوق‌العاده در این کشور این دو رخداد نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
احزاب سیاسی فرانسه در حال حاضر در حال بهره‌برداری خود از این فضا هستند و در عین حال، مطلقا علاقمند به تداوم وضعیت کنونی نیستند. علاوه بر مشکلات داخلی، برخورد کشورهای اروپایی نظیر انگلستان، آلمان، ایتالیا و برخی دیگر از کشورها مبنی بر بازگشت اتباع خود از فرانسه یا عدم سفر آن‌ها به این کشور بر وضع کنونی مهر تشدید زده است.
امری که تصویری از ناامنی در فرانسه ایجاد کرده و به تعبیری حاکمان این کشورها، دق و دلی خود را بر سر مکرون و دولت او خالی می‌کنند. چرا که نظراتی که مکرون در خصوص اتحادیه اروپا، ناتو و حتی آمریکا داشته، سبب شده تا این کشورها به تسویه حساب با او بپردازند.
در آن سو نیز، روس‌ها بیکار ننشسته و به خوبی می‌دانند که مکرون بنا دارد تا جنگ اوکراین را به نوبه خود به گونه‌ای مدیریت کند که برنده‌ای نداشته باشد. به همین دلیل چپ‌های فرانسوی و گروه‌هایی به مانند حزب کمونیست و حزب سوسیالیست فرانسه که در حاشیه هستند به زعم برخی از اصحاب رسانه، آتش بیار معرکه هستند.
اگر رفتار آن پلیس بی‌مسئولیت منجر به شلیک به سمت آن نوجوان نمی‌شد، شاید شاهد هیچ یک از اتفاقات و بحران کنونی نبودیم. اگر این جوان الجزایری و سیاه نمی‌بود، رخ ندادن این وضع دور از ذهن نبود.
پاسخ این سوال که چرا به افراد معترضی که در این شب‌ها در خیابان‌ها حاضر شده و حتی بعضاً به تخریب می‌پردازند، متحمل تلفات نمی‌شوند، این است که مکرون بلافاصله پس از کشته شدن آن نوجوان، این اتفاق را یک اتفاق نابخشودنی از سوی پلیس اعلام کرد.
نیروهای نظامی فرانسه دستور اکید دارند که در برخورد با معترضین از عادی‌ترین ادواتی که منجر به تلفات نشود، استفاده کنند. این دستور به قدری اکید بوده که سندیکای پلیس فرانسه در بیانیه‌ای اعلام کرده که با این وضع و به رغم مجروحیت شمار زیادی از نیروهای خود در حال تحقیر در مقابل معترضین است.
پلیس از نظر حکمرانان فرانسه کنترل شدیدی شده و اجازه استفاده از ادوات خشونت‌آمیز را ندارد. کما اینکه تا کنون خبری از تلفات در میان معترضین به گوش نمی‌رسد.
به نظر می‌رسد که این عقلانیت، رفتاری است که می‌تواند برای کشورهای دنیا با وضعیت مشابه، یک مدل موفق برای نوع مواجهه با اعتراضات باشد.
