2021-06-04 18:22:42
- پیش از آن‌که گریه کنند..
متاسفانه بیشتر جامعه زمانی مهربانی می‌کنند که فرد نیازمند به قعر فلاکت رسیده باشد؛ گریه کند و بخواهد، و به صورت طبیعی چنین صحنه‌ای سبب سرازیر شدن کمک‌ها می‌شود.
اما این‌جا و دقیقا این‌جا جایی است که منشِ بزرگی چون عزّتِ نفس از بین رفته است، جایی است که متانت و شکیبایی زیر فشارِ فقر از دست رفته و ای بسا بعد از روزگاری مقاومت، فرد به ورطه گدایی و حتی از روی ناچاری به حرام‌خوری افتاده است!
فقر تنها با خود گرسنگی و برهنگی نمی‌آورد، فقر سبب له‌شدن کرامت انسانی و بی‌ارزش شدن اخلاق‌های بزرگ انسانی است، به همین دلیل اولویت کمک‌کردن برای نیازمندانی است که گدایی نمی‌کنند و به تعبیر زیبای قرآن کریم: «از شدّت خويشتن‌دارى، فرد بى‌اطلاع، آنان را توانگر مى‌پندارد. آنها را از سيمايشان مى‌شناسى. با اصرار، [چيزى] از مردم نمى‌خواهند. و هر مالى [به آنان] انفاق كنيد، قطعاً خدا از آن آگاه است.» [ البقرة ۲۷۳]
پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و سلم) می‌فرماید: «درمانده آن نیست که [در میان مردم گدایی می‌کند] و او را یک لقمه یا دو لقمه دهند، درمانده کسی است که خویشتن‌داری می‌کند [و چیزی از مردم نمی‌خواهد.] » (بخاری ۴۵۳۹ ).
چنین کسی سزاوارتر به کمک است چون از یک سو: [نمی‌تواند نیازمندی خود را برطرف کند، و از سوی دیگر متوجه او نمی‌گردند تا به او کمک شود و خود نیز از مردم کمک نمی‌خواهد.] (بخاری ۱۴۷۹)
- چه بسیار ژنده‌پوش‌هایی که توانگر و غنی هستند و چه بسیارند مستمندانی که ظاهری آراسته دارند، و از همین زاویه است که فقهاء اتفاق دارند: میتوان به مسکینی که لباس و پوشش آراسته دارد صدقه بخشید. (تفسیر قرطبی ۳۴۱/۳)
اینان را پیش از آن‌که عزت نفس خود را بشکنند دریابید، پیش از آن‌که گریه کنند..
#انفاق
#فقر_مالی
#نوشدارو_پس_از_مرگ_سهراب
۱۴۰۰/۰۳/۱۴
@bayan1442
296 views15:22
ل
