هر دو.
البته هدف دولت صرفا اجرای سیرک نیست. بلکه مثل قارچ سمی از هر دریچه‌ای برای رشد خودش استفاده می‌کنه. جای دیگه در حتی چیدمان صندلی سینما هم وارد شدن. به مرور خود مفهوم «اختیار» به تهدید امنیت ملی تبدیل میشه.
اما اصل محدود کردن فیلتر زیبایی، حتی اگه بخش غیردولتی انجامش بده، بی‌معنی و مسخره‌ست. چون اولا احساسات افراد نباید ملاک تنظیم قوانین باشه، چون علاوه بر اینکه منطق‌ستیزانه‌ست، یه مسابقه تسلیحاتی در احساسات بوجود میاد که تو اون لوس‌ترین‌ها و بچه‌ترین‌ها برنده میشن. ثانیا استانداردسازی برای صنعته، نه برای زندگی. صورت انسان واشر پمپ گاز نیست که تعیین کنی استانداردش باید این باشد. خودنمایی هم ربطی به خدمات صنعتی نداره که سازمان مهندسی تعیین کنه به این شکل نباید انجام داد، به فلان شکل باید انجام داد. ثالثا قانونی نباید وضع کرد که قبلا نقض شده باشه. آرایش و گریم با مواد شیمیایی، قبلا پدیده «قلب واقعیت چهره» رو انجام داده و تموم شده رفته. تکنولوژی فعلی فقط نرم‌افزاریش می‌کنه. رابعا من با اینفلوعنسر طرفم، شاید دلم میخواد با هر دوز و کلکی پرفکت باشه، به شخص ثالث چه مربوطه که بیاد بین معامله بین ما دخالت کنه؟ خامسا، ضعف شخصیتی و روانی افراد رو با رگولاتوری نمیشه درمان و یا حتی جبران کرد. کمبود اعتماد به نفس، پریشانی در جهان‌بینی، و خودباختگی با تربیت و پرورش ذهن برطرف میشن، نه با کشیدن نوار قرمز در فضای فیزیکی.
