همه نمی‌تونند مهاجرت کنند، حتی اگه پولش رو داشته باشند. از یه | Eric Notes
همه نمی‌تونند مهاجرت کنند، حتی اگه پولش رو داشته باشند. از یه سری علائم میشه حدس زد که نمی‌تونند.
- کسانی که فکر می‌کنند خونه یک لوکیشن فیکس است، نه یک حالت متغیر، نمی‌تونند. از نظر بقیه خونه یک حالت است، که میشه جای دیگه ایجاد بشه، میشه ریستش کرد، و یه جور دیگه درآورد.
- کسانی که مامانی و بابایی هستن، نمی‌تونند. وای بابام تنها موند، وای مامانم دلش راضی نیست، حرف آدم برو نیست. و دنیا رو هم اینجور آدما اداره نمی‌کنند. کاشفان اسپانیایی اگه به حرف مامان‌شون گوش میدادن الان مکزیک هنوز دست مایاها بود.
- کسانی که زیادی تحقیق می‌کنند، نمی‌تونند. تحقیق طولانی به یک ماسک تبدیل میشه که انقدر روی صورت فرد میمونه که ممکنه یادش بره که رو صورتشه. خود آماده شدن و تدارک دیدن برای رفتن، به هدف تبدیل میشه و خودش رو با همین هدف سرگرم می‌کنه.
- کسانی که میخوان ریسک رو حذف کنند، نمی‌تونند. ممکنه هفته‌ای یک بار یک قایق پناهجویان غرق بشه، ولی هنوز بیشتر پناهجویان موفق همونایی هستند که با روش‌های خرکی رفته‌اند. و این حالت اکستریمشه. همه مجبور نیستند به حالت اکستریم برسند، اما نشون میده هنوز پاداش از آن جگرداران است.
- کسانی که دماغه کشتی ذهن‌شون به سمت گذشته‌ست، نمی‌تونند. شیفت دادن به زندگی کار کسانیه که دماغه ذهن‌شون به سمت آینده‌ست، گویی که در آینده معدنی هست که باید قسمت مهم زندگی رو ازش استخراج کرد، در حالی که گذشته‌دوست‌ها این معدن رو در پشت سرشون می‌بینند.
- کسانی که نمی‌تونند با خودشون بی‌رحم باشن، نمی‌تونند. اگه بخوای با خودت مهربون باشی، باید بشینی سرجات، و این در ناخودآگاه همه به عنوان کد پیش‌فرض ذخیره شده و نیازی نیست کسی بشون یادآوری کنه.
