۱- بیشتر تسهیلات فعلی در همون دپارتمان مسکن، مربوط به کرونا میشه و دائمی نیست.
۲- بیشتر اون تسهیلاتی که همیشه بوده و هست، توسط دولت‌های محلی ارائه میشه. پنجاه تا ایالت هر کدوم دو سه تا برنامه حمایتی داشته باشند، یه مجموعه بزرگ درمیاد طبیعتا.
۳- همین الان بدهی آمریکا به حدی رسیده که نمی‌دونند باش چیکار کنند. کشوری که اقتصادش دنیا رو می‌بلعه. چطور از دولت ایران که حقوق بازنشستگان رو هم داره با چاپ پول میده میشه انتظار داشت زیر بار برنامه‌های سنگین مسکن بره؟
۴- اینکه یک برنامه حمایتی در یک کشور لیبرال تصویب میشه معنیش این نیست که بقیه باید ازش کپی کنند. در همون کشور لیبرال انتقادهای زیادی ازون برنامه‌ها وجود داره. به عنوان فقط یک نمونه، دخالت‌های دولتی در مسکن آمریکا، انگیزه‌ها رو در بازار به شدت تحت تأثیر قرار داده، که چوبش رو خانواده‌های با درآمد پایین میخورن.
۵- اگه شیعه‌زاده‌ها تحملش رو داشته باشند باید بگم که دنیا فقط آمریکا نیست. تقریبا در همه کشورهای توسعه‌یافته اروپایی که برنامه‌های حمایتی زیادی برای مسکن دارند، الان با چالش قیمت بالای مسکن مواجهند. برید سرچ کنید، ایرلند، انگلستان، آلمان.
۶- در ایران مسکن به بازار آزاد سپرده نشده. کسی که اسم این بازار رو بازار آزاد میذاره، یا یک ابله است یا یک شارلاتان.
