دو تا برج ۲۳ طبقه ساختن در کرج، که عملا ۱۹ طبقه‌ش مسکونیه، و در هر برج دویست واحد گنجانده شده. این مجموعا ۴۰۰ واحد حدود ۲۰ هزار مترمربع رو اشغال کرده. تو این مساحت میشد ۴۰ آپارتمان ۵ طبقه ۱۰ واحدی ساخت، و باز فضا برای یک محوطه سبز داخلی باقی میموند. با هزینه ساختی به مراتب کمتر، که برای مردم عادی قابل دسترس‌تر باشه. از ریسک‌هایی که در روز زلزله رو خواهد شد، بگذریم.
افزایش تراکم شهری با برج، افسانه‌ای بود که انبوه‌سازان به خورد شهرداری‌ها دادند، و این سازمان فاسد هم از خدا خواسته پول رو گرفت و افسانه‌شون رو پذیرفت. اما این افسانه بوقچی‌هایی هم در بین مهندسان داشت، که برای ارضای شهوت کار روی پروژه‌های عظیم، به خورد مردم دادنش. آدم‌هایی که میخواستن کوچکی خودشون رو با بزرگی ابعاد بتن‌ریزی‌ها جبران کنند.
