سیاست خارجی آمریکا در طول یک سال و نیم آینده خسته کننده خواهد | مطالعات راهبردی آمریکا
سیاست خارجی آمریکا در طول یک سال و نیم آینده خسته کننده خواهد بود
استوان والت فارن پالیسی
جو بایدن رئیس جمهور آمریکا به طور رسمی اعلام کرد که قصد دارد بار دیگر برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود. اگر علاقمند به مسائل مرتبط با سیاست خارجی و از خوانندگان دائمی نشریه "فارین پالسی" باشید ممکن است از خود بپرسید تصمیم او برای نامزدی در انتخابات چه معنایی برای روابط خارجی ایالات متحده دارد؟ اگر چنین پرسشی در ذهن تان مطرح شده یادداشت امروز من برای شما مناسب است. البته هنوز خیلی زود است که در مورد این که سیاست خارجی ایالات متحده پس از انتخابات آینده چگونه خواهد بود به حدس و گمانه زنی بپردازیم. شاید بایدن اصلا در انتخابات برنده نشود و "دونالد ترامپ" محتمل ترین رقیب او و رئیس جمهور سابق امریکا بار دیگر به کاخ سفید راه یابد و سیاستی کاملا متفاوت را در پیش گیرد. هم چنین، ممکن است "ران دیسانتیس" فرماندار فلوریدا در نهایت صدرنشین شود اما هیچ کس نمی داند اگر او بتواند به مقام ریاست جمهوری برسد چه رویکردی در حوزه سیاست خارجی خواهد داشت (من حتی شک دارم که او خود نیز بداند می خواهد چه سیاستی را در پیش گیرد). این سطح از عدم اطمینان یک مشکل جدی است و باعث می شود تا متحدان و دشمنان امریکا با احتمال کم تری تغییرات پایداری را در رفتار خود ایجاد کنند.
علاوه بر این، جهان پر از شگفتی ها است و هیچ رئیس جمهوری نمی تواند تمام چالش هایی را که قرار است با آن روبرو شود پیش بینی کند. بایدن با هدف بهبود روابط با روسیه و تمرکز بر چین روی کار آمد و با رخدادهایی غیر قابل پیش بینی مواجه شد. دوره دوم یک رئیس جمهور اغلب به طور چشمگیری متفاوت از دوره اول است زیرا مشاوران کلیدی جایگزین می شوند و نتایج چهار سال اول باعث ایجاد مشکلات جدید یا فرصت های غیرمنتظره ای خواهد شد. دوره اول ریاست جمهوری "رونالد ریگان" کاریکاتوری از تجاوزگری در دوران جنگ سرد بود، اما دور دوم ریاست جمهوری او باعث تنش بعید با "میخائیل گورباچف" رهبر شوروی شد. "جورج دابلیو بوش" در اولین دوره ریاست جمهوری خود اشتباهات بزرگی مرتکب شد اما زمانی که دیگر به سخنان "دیک چنی" معاون رئیس جمهور و نئومحافظه کاران گوش نداد عملکردش بهبود یافت. دوره اول ریاست جمهوری "بیل کلینتون" بر مسائل داخلی متمرکز شد و دچار برخی از مشکلات سیاست خارجی قابل توجه بود اما او با گذشت زمان با مسائل مربوط به سیاست خارجی راحت تر مواجه شد و چندین دستاورد قابل توجه در دوره دوم به دست آورد. نکته اصلی این است که هیچ کس نمی داند سیاست خارجی ایالات متحده پس از نوامبر 2024 میلادی چگونه خواهد بود. اجازه دهید به جای آن یک سوال ساده تر را در نظر بگیریم: با توجه به اینکه پیروزی مجدد در انتخابات تقریبا بر هر چیز دیگری ارجحیت دارد دولت بایدن در حال حاضر چگونه سیاست خارجی را در برهه زمانی فعلی تا روز انتخابات مدیریت خواهد کرد؟
نخست موضوع اوکراین مطرح است: دولت بایدن از ابتدای جنگ اوکراین در آن جنگ حضور داشته و بارها اعلام کرده تا هر زمانی که به طول انجامد از کی یف حمایت خواهد کرد. با ممانعت از پیشرفت نظامی غیر محتمل توسط نیروهای مسلح کی یف یا تغییر عقیده ای حتی با احتمال کم تر در مسکو انتظار دارم که تیم بایدن موضع فعلی خود را حفظ کند. تسلیحات و کمک های ایالات متحده به اوکراین ادامه خواهند یافت و متحدان امریکا در اروپا را تحت فشار قرار خواهند داد تا از این خط مشی پیروی کنند. لفاظی های بایدن در مورد اوکراین کاهش نخواهد یافت و فشار عمومی بر اوکراین به منظور دستیابی به یک توافق وجود نخواهد داشت حتی اگر برخی از خودی ها معتقد باشند که یک نوع مصالحه از طریق مذاکره اجتناب ناپذیر است. چرا دولت بایدن این کار را انجام خواهد داد؟ زیرا حتی اگر اوکراین نتواند پیروزی قاطعی را کسب کند پیروزی ای که اکثر ما می خواهیم شاهد آن باشیم بایدن نمی خواهد این واقعیت ناراحت کننده را در آستانه انتخابات مورد تایید قرار دهد. اگر او این کار را انجام دهد به ترامپ یا دیگر گروه‌های راست افراطی اجازه می دهد تا دولت اش را به هدر دادن میلیاردها دلار از پول مالیات دهندگان امریکایی در یک جنگ ناموفق متهم کنند و باعث خواهد شد تا سایرین با نگاهی انتقادی تر نحوه مدیریت بایدن در طول جنگ را مورد موشکافی قرار دهند. بایدن مانند روسای جمهور قبلی که با یک وضعیت نظامی ناامید کننده مواجه بوده اند رویکرد تکراری ای را در پیش می گیرد: او به اندازه کافی برای جلوگیری از شکست قاطع اوکراین تلاش می‌کند اما به اندازه کافی برای به دست آوردن یک پیروزی کاری انجام نمی دهد... لینک متن کامل
