2022-06-10 23:24:19
امام جمعه‌ی شیراز و عدم فهمِ مفهوم بدیهیِ «سازش»! و استفاده از آن برای لجن‌مالی مذاکرات!
مصطفی فقیهی
حالم بهم می‌خورد! گاه از عصبانیت نفسم بند می‌آید! عضلات صورتم شُل می‌شود و گفتارم دچار اختلال!
حق بدهید! تلخ است و بس دردناک و حتی دهشتناک، که باید همان افاضاتی شنید که ۲۰ سال قبل می‌گفتند! ۲۰ سال! یعنی منِ متولد ۶۴، ۱۷ ساله بودم! حالا هم همان جملات و تعابیر را می‌شنویم؛ درحالی‌که من ۳۷ ساله‌ام! و این، تنها داستانِ یکی از ۹۰ میلیون هموطن ماست!
می‌بینید؟ محض رضای خدا سطح دغدغه‌ی ملت - حاکمیت قدمی پیش نرفته که لااقل، دل‌خوش به ارتقاء مطالبات کلان و ملی باشیم. درست در همان نقطه که بودیم، ایستاده‌ایم و البته در بسیاری حوزه‌های حساس، چون معیشت و اقتصاد، درجاهای هولناکی زده‌ایم! به‌طوریکه از نخستین قطعنامه‌ها علیه ایران، ارزش پول ملی و ثروت مردم، حداقل ۳۵ برابر، کم شده!
بگذریم و به اصل ماجرا بازگردیم.
نمی‌خواهم خطابم به این «تازه از راه رسیده» باشد که فرموده «باز برخی سازش و کوتاه آمدن را مطرح می‌کنند؛ مومن حق ندارد خود را ذلیل کند» ؛ پس لازم است این گزاره‌های «سوپر بدیهی» را در دل خود تکرار کنم که «در دنیا، پدیده‌ای به نام #مذاکره است که از قضا، چیزی می‌دهی و در مقابل، چیزی می‌ستانی!»
این می‌شود همان بازی «برد - برد» که این سال‌ها به قدری تکرار شده که کودکان و حتی سُفَها نیز، محتوایش را فهم کرده و به وقت لازم، تحلیلش نیز می‌کنند!
پس عموجان! #سازش فحش نیست؛ ابزار لجن‌مالی و استهزا نیست! همان «مصالحه» است؛ این مفهوم دقیق اغوی را نیز فحش می‌پندارید؟
در بیان ساده‌تر، «سازش» یک «استراتژی» ساده است! اگر پرسش نفرمایید که با این «استراتِجی» می‌شود فحش‌های داغِ ضد لیبرالی داد، می‌پرسم:
منافع حقیقی ملت کجاست؟ می‌دانید؟ دشوار نیست فهم و تشخیص آن؛ لَختی گردآگردِ این ملتِ مظلوم بچرخیم، درخواهیم یافت که «منافع ملیِ» ما، اینک کجاست و چگونه می‌توان تأمینش کرد!
منطق حکم می‌کند که هر کشوری در هر کجای دنیا، هر جا لازم باشد برای منافع ملی‌اش، #اقدام_متقابل مرتکب شده و گاه، «سازش» را ترجیح خواهد داد.
همه‌ی این‌ها، بسته به «منافع مردم» و «اصلی- فرعی» کردنِ مطالبات ملت است؛ پیدایش کردید، بدانید که باید همان چاهِ را پر کرد. تا اندک‌اندک، «چاله» شود و سپس، «مسطح»!
ساده است؛ وقتی چاه را نبینید و نبینید و نبینید، ابعادش آرام آرام به «درّه‌ای مهیب» بدل خواهد شد که سوگمندانه، خشک و تر را با هم، در پرتگاهی خوف‌ناک منهدم خواهد کرد. آن‌قدری که تکه‌های یکدیگر را نیز، نخواهیم یافت!
پناه به خدا! که این ملت مظلوم، رحم و رحمتت را بیش از هر وقت، نیازمند است…
@mostafafaghihi
60 views20:24
م
