@faramatni یکی از یافته های شگفت انگیز فرامتنی در حوزه روانشن | فرامتنی
@faramatni
یکی از یافته های شگفت انگیز فرامتنی در حوزه روانشناسی و فلسفه :
دوگانه ی سرشت ـ محیط در روانشناسی که همان معادل فطرت ـ طبیعت در فلسفه به شمار می رود ، از آن دوگانه هایی است که به درازای تاریخ تعقل آدمی جزو پرسش های ذهنی او بوده است.
در طول تاریخ اندیشمندان زیادی در این باب سخن گفته اند و هریک براساس پارادایمهای ذهنی و فرهنگ اجتماعی و دینی خویش جانب یکی از این دو را گرفته اند. یا فطرت گرا بوده اند مثل تمامی ادیان و دانشمندانی چون افلاطون و کانت و یونگ و راجرز و چامسکی یا طبیعت گرا نظیر ارسطو و نیچه و اسکینر و جیمز ـ البته هریک از منظری خاص و تفاوتهایی در فرایند استدلال وبیان ـ. همین دوگانه به شکلی دیگر در دوگانه جبر و اختیار اتفاق افتاده است ، نه همه اما غالب فطرت گرایان(سرشت گرایان) معتقد به اختیار بوده اند و غالب محیط (طبیعت گرایان) معتقد به جبر در رفتار و سرنوشت انسان.
اینک اما فرامتنی براساس تکنیکهای حل مساله ی خاص خویش به یافته ای جالب و شگفت انگیز رسیده است ، یافته ای کاملا مستند به قوانین اثبات شده ی علوم طبیعی و شناختی ( که به زودی در قالب یک پژوهش علمی انتشار خواهد یافت) و آن یافته به ساده ترین بیان ممکن این است : فطرت همان طبیعت است در بازه ی زمانی طولانی یا : سرشت همان محیط است در بازه زمانی زمین شناختی و در نتیجه به این یافته شگفت می رسیم که فلاسفه و عرفا هرکدام از زاویه ای خاص و با زبانی متفاوت بدان تصریح داشته اند: اختیار ، همان جبر است اما به دلیل اینکه این جبر از طریق مکانیسمهای ژنتیکی و در بازه ای طولانی عمل می کند ، به سادگی احساس نمی شود. #انوش_ترابی
