@faramatni آشنایی زدایی از واژه ها: این واژه : میوه ممنوعه و | فرامتنی
@faramatni
آشنایی زدایی از واژه ها: این واژه : میوه ممنوعه
و سوال اساسی هستی: چرا میوه ممنوعه لذیذتر است؟
یکی از رایج ترین داستانهای کتاب مقدس افسانه هبوط و داستان میوه ممنوعه است. در اساطیر بین النهرین از داستان میوه ممنوعه بسیار سخن به میان آمده است و نظیر خیلی از داستان های اساطیری دیگر از همان فرهنگ ها هم به کتابهای مقدس ادیان سامی راه یافته است. خلاصه روایت کتاب های مقدس از میوه ممنوعه ـ با وجود تفاوت روایتها ـ این است که آدم و حوا در بهشت زندگی می کردند. روزی خداوند آنها را پیش خود فرا خوانده و به آنها هشدار می دهد که بهشت از آن شماست و تا می توانید از میوه ها و سایه های درختان لذت ببرید، اما هرگز از آن میوه ممنوعه نخورید ، چرا که خوردن از آن میوه باعث می شود از بهشت رانده شوید. آدم و حوا با اینکه این مساله را می دانستند تحت وسوسه های ابلیس از آن میوه خوردند و از بهشت رانده شدند.
کاری به تفسیرهای متعدد از اینکه آن میوه ممنوعه چه بود، چرا باید خداوند چنین میوه ای را می آفرید ، چرا باید خوردن از آن چنین تاوان سختی می داشت یا چرا وسوسه های ابلیس از تذکر و هشدار خداوند قویتر و موثرتر بود ندارم. این تفاسیر، کار عالمان دین است و فیلسوفان و متالهان.
اما از منظری فرامتنی شاید سوال اصلی این است: چرا خوردن میوه ممنوعه خوشمزه تر از میوه هایی است که خوردنشان مجاز است؟
بگذارید کمی واضحتر سخن بگویم: چرا روابط پنهانی لذتبخش تر از روابط آشکار و رسمی و قانونی هستند و چرا آدمها دل کندنشان از روابط ممنوعه دشوارتر از روابط مجاز آنهاست.
گذشته از لذتبخشی شگفت انگیز رابطه های ممنوعه ، تمام خوانندگان این یادداشت به خوبی می توانند به یاد بیاورند خاطراتشان را که حتی روابطشان با همسران خود نیز قبل و پس از مجاز شدن رابطه کاملا متفاوت است و تمام عشق بازی های پنهانی شان در دوره نامزدی یا پیشانامزدی در بدترین شرایط محیطی ممکن هم، باز بسیار لذتبخش تر از عشق بازیهایی بوده است که در مساعدترین و مناسب ترین فضاهای محیطی در زمان مجاز بودن عشق بازی هایشان داشته اند. این لذتبخشی هرچه رابطه ها پنهانی تر می شود و هرچه تابویی رابطه پررنگتر می شود ، افزایش می یابد.
جالب این است که این شیرینی رابطه های ممنوعه صرفا در حوزه روابط جنسی ، عشقی و عاطفی افراد نیست ، حتی در روابط اجتماعی و عادی غیرعاشقانه نیز چنین است. آدمهایی که درخفا با همدیگر مشروب خورده اند ، سیگار کشیده اند ، مواد مخدر مصرف کرده اند یا رشوه داده و رشوه گرفته اند نیز درست به همین دلیل شیرینی رابطه های ممنوعه ، دوستی های ریشه داری داشته اند.
شاید فکر کنید که این مساله ویژه رفتارهای منفی باشد ، اما نگاهی فرامتنی به رابطه ها نشان می دهد که اصولا مثبت یا منفی بودن و شرعی یا غیر شرعی بودن رابطه مهم نیست ، آنچه مهم است مجاز یا پنهانی بودن رابطه هاست. مثلا انسانهای مذهبی خوب بخاطر می آورند که دوستی های انقلابیون با افرادی که در مجالس زیرزمینی مذهبی و انقلابی غیرمجاز در زمان شاه با آنها رابطه داشته اند چقدر ریشه دارتر و دیرپاتر بوده است. جالبتر اینکه حتی دوستی های مبتنی بر عبادت ها و نمازشب ها و نیایش های دسته جمعی نیز در کشورها و جامعه هایی که این رفتارها غیرمجاز می باشد ، لذتبخش تر و ماندگارتر از انجام همین رفتارها در شرایط مجاز است. حال سوال را تکرار می کنم: چرا چنین است؟ چرا خوردن میوه های ممنوعه شیرین تر از میوه های مجاز است؟
جوابش از منظری فرامتنی ساده است: وقتی که رفتاری ممنوع میشود ، به دلیل ممنوعیت آن و وجود عواقبی سخت برای انجام دهندگان آن ـ در زمان انجام آن رفتار یا برقراری آن رابطه درشرایط پنهانی ـ هیجان افراد بالاتر می رود و مغز آدمی هورمون آدرنالین که هورمون ویژه هیجان هایی چون ترس ، استرس و اضطراب است، ترشح می کند که باعث می شود انرژی ثبت داده های مربوط به آن رفتار در مغز هر دوطرف این رابطه بیشتر از حالت عادی شود و همچنان که می دانیم هرچه انرژی داده ها در زمان ثبت بیشتر باشد ، آن داده ها در مغز آدمی دیرپاتر هستند و تغییر یا حذف آن داده ها از ذهن او دشوارتر ، اعتیاد به رفتارهای هیجانی نیز حاصل همین ترشح آدرنالین است.
حالا شاید حال آن افرادی را که حتی با وجود ترک رابطه های ممنوعه ، نمی توانند از لذتبخشی انجام آن رابطه یا از شیرینی مرور آن خاطرات دل بکنند را ساده تر بشود درک کرد. به عبارتی بهتر: میوه ممنوعه شیرین است. چه بخواهیم و چه نخواهیم. #انوش
