2020-03-14 16:28:14
کرونا، ما و غرب؛
اخیرا در فضای مجازی اخبار و ویدیوهایی از بی نظمی، درگیری، سوءمدیریت و هجوم مردم به فروشگاهها در کشورهای توسعه یافته به دلیل شیوع کرونا منتشر می شود و نتیجه گرفته می شود که ظاهرا چندان تفاوتی میان رفتارهای ما و رفتارهای ساکنان مغرب زمین نیست.
این نتیجه اصولا درست است. به نظر می رسد اگر از گستره تأمل برانگیز مراعات اخلاق در میان مردمان غرب زیاد شنیده ایم، به خاطر شرایط غیربحرانی آن است. مال رفاه نسبی است. اخلاق و رفتار آنها متناسب با شرایط وفور است. در واقع نیاز چندانی به رفتار نابهنجار وجود ندارد.
تفاوت رفتاری انسان ها، نژادی نیست، بیشتر تحت تاثیر ساختارهای مادی و فرهنگ آنهاست. حتی فرهنگ، خود به شدت متاثر از ساختارهای مادی است. چنانکه اخبار و تصاویر فوق الذکر، صرفنظر از اصالت و یا عدم اصالت آن، نشان می دهد در شرایط مشابه، واکنش افراد نسبتا به محیط پیرامون خود، عموما مثل هم است.
اما سوال این است که در یک تصویر بزرگتر چرا در ممالک غربی شرایط ساختاری مولد نابهنجاری کمتر دیده می شود؟ جامعه عموما نظم بیشتری دارد و افراد کمتر تحت فشارند؟ آیا این اتفاقی است و یا اینکه در این کشورها توسعه همه جانبه، قوانین حساب شده، سیاستگذاری سنجیده و مدیریت بهینه امور، زمینه های ساختاری رفتارهای نابهنجار را تا حد زیادی کاهش داده است؟
مهم است بدانیم که ممالک غربی بیشتر از دیگران موفق به کنترل زمینه های ساختاری نامطلوب جامعه شده اند و به همین نسبت شهروندانشان زندگی راحت تری را تجربه می کنند. این تفاوت ما با غرب است. هرچند غرب آرمانشهر بشر نیست، اما از حیث تامین آسایش شهروندانش گام های بلندی برداشته است.
حال باید پرسید که اگر با رفع مشکلات جامعه و توسعه کشور زندگی شهروندان آسوده تر و رفتار ها بهنجار تر می شود، چرا ما از همه ظرفیت ها برای توسعه کشور استفاده نمی کنیم؟ موانع تکوین یک اجماع ملی برای بسیج امکانات در جهت توسعه کشور کدامند؟ ما در تخصیص هزینه ها تا چه حدی اولویت اول را به توسعه می دهیم؟ سیاست خارجی ما تا چه میزانی در خدمت توسعه کشور است؟ در انتخاب نیروهای مسئول تا چه حدی به کارآمدی آنها در کمک به فرایند توسعه نظر داریم؟
شیوع کرونا و خانه نشینی بسیاری از اهل فکر و فرهنگ فرصتی است برای اندیشه بیشتر و عمیق تر به پرسش های فوق الذکر.
https://t.me/fARDINgHOREISHI
3.5K viewsF. Ghoreishi, edited 13:28