آموزش، اتحاد، مبارزه نگاهی به دیدگاه انقلابی «دکتر امبدکار» به | اخبار فرهنگیان
آموزش، اتحاد، مبارزه نگاهی به دیدگاه انقلابی «دکتر امبدکار» به آموزش
محمد صادق حدادان
"این آموزش است که سلاح مناسبی برای پایان بخشیدن به برده‌داری اجتماعی است و این آموزش است که توده‌های مستضعف را برای ظهور و دستیابی به موقعیت اجتماعی ، پیشرفت اقتصادی و آزادی سیاسی روشن می‌کند ..."
دکتر امبدکار رئیس کمیته پیش‌نویس قانون اساسی هند بوده است؛ او را به‌عنوان فردی که تلاش‌های فراوان برای سعادت عمومی و تأمین جایگاه مناسب برای بخش‌های تبعیض پذیر، محروم و مستضعف جامعه هند کرده است، می‌شناسند.
او پس از مشاهده وضعیت آموزش در دوران حکومت ماهاراشترا (Maharashtra) و قبل از آن یعنی راج بریتانیایی (British Raj) که حق تحصیل محدود به طبقات بالاتر بود؛ برای آموزش همگانی بدون تبعیض نژادی و جنسی مبارزه کرد.
وی با مشارکت فعال در بحث‌های قوانین دانشگاه و اصلاحیه دوره آموزش مقدماتی، نظرات خود را در اصلاح آموزش‌وپرورش سهیم کرد، "آموزش چیزی است که باید در دسترس همگان قرار گیرد؛ دپارتمان آموزش چیزی نیست که با قوانین موجود بتواند ادامه پیدا کند، آموزش باید از همه راه‌های ممکن و در بیشترین حد خود ارزان شود."
دکتر امبدکار معتقد بود که آموزش کمک زیادی به افراد (untouchable) می‌کند[اشاره به‌نظام اجتماعی کاست در هندوستان که افراد خارج از این برنامه، دالیت ، نجس و غیرقابل لمس خوانده می‌شوند.] او می¬خواست افراد (untouchable) نیز به آموزش آزاد و مهارت‌آموزی فنی دسترسی داشته باشند و بنا به همین تجربه در جامعه هندوستان: " با آموزش زیر نظر مذهب مخالف بود و اعتقاد داشت، ارزش‌های آزادی و برابری تنها در آموزش سکولار اتفاق می‌افتد."
شعار مشهور دکتر امبدکار این بود «آموزش، اتحاد و مبارزه!» ؛ وی در جای گفته است: "ما باید روی پای خود بایستیم و تا جایی که می‌توانیم برای حقوق خود بجنگیم. بنابراین مبارزه خود را ادامه داده و نیروهای خود را سازمان‌دهی کنید. قدرت و اعتبار با مبارزه به شما خواهد رسید."
در 24 آگوست 1944 دکتر امبدکار در یک کمیته مشورتی در مورد لزوم آموزش علمی و فنی برای توسعه هندوستان چنین می‌گوید: "هیچ برنامه‌ای که برای پیشرفت کشور نوشته‌شده باشد و در آن آموزش علمی و عملی لحاظ نشده باشد، کامل نیست؛ تنها کشورهایی در مبارزه‌ای که پس از پایان جنگ آغاز می‌شود یعنی مبارزه برای ارتقا استاندارد زندگی مردم پیروز می‌شوند که به آموزش‌های علمی و عملی توجه کنند." دکتر امبد کار به صنعتی شدن شهرها اعتقاد داشت، زیرا باور داشت که با ورود صنعت مدرن و تحرک حرفه‌ای و آزادی اقتصادی، نظام اجتماعی کاست فرومی‌پاشد. به همین دلیل برای فراهم کردن امکان ورود طبقات دیگر به صنعت بر آموزش فنی و علمی آن‌ها تأکید می‌کرد و همچنین معتقد بود آموزش باید متناسب با نیاز بازار و برنامه درسی باید پویا و انعطاف‌پذیر باشد.
دکتر امبدکار معتقد بود باید هزینه مالیات صرف آموزش شود: " ما در این کشور دو بخش‌داریم که برخلاف هم حرکت می‌کنند، ما وزارت آموزش‌وپرورش را داریم که هدف آن اخلاقی سازی و اجتماعی کردن مردم است و اداره مالیات داریم که دقیقاً عکس این کار می‌کند، من فکر می‌کنم باید آنچه را به‌عنوان مالیات غیرمستقیم از مردم می‌گیریم صرف آموزش آن‌ها کنیم..."
وی همچنین به دوره آموزش ابتدایی توجه ویژه داشت و دراینباره می گوید: " فقط کاشت نهال کافی نیست. همچنین لازم است آن آب و کود برسد در غیر این صورت دیر یا زود می‌میرد." بنابراین " من از وزیر محترم آموزش‌وپرورش می‌خواهم که هزینه‌های بیشتری را صرف آموزش ابتدایی کند ، اگر این کار را انجام ندهید ، نمی‌توانید ثمره آن را ببینید."
دکتر امبدکار در کنار افرادی چون گاندی، تاگور و... از دل جامعه هند بیرون آمده و الگو های برای مبارزه در عرصه های مختلف اجتماعی علیه تبعیض و جهل و استعمار هستند که می توانند افق هایی نو را پیش روی ما بگشایند.
