*« اِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ »* از شمار دو چ | داش فرید صلواتی✏
*« اِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ »*
از شمار دو چشم یک تن کم
وز شمار خرد هزاران بیش
استاد فرهیخته زنده یاد حاج #سیدمحمود_دعایی (رحمت الله علیه) مردی از قبیلة نیکان و طایفة شایستگان از میان ما رفت، وی با همتی عالی و اندیشه ای والا در خدمت به جامعة علمی، فرهنگی، سیاسی و مطبوعاتی کشور همکاری داشت، روحانی پاکبازی که به دور از امتیازات دنیایی، پیوسته در خدمت امام و انقلاب و مردم بود و از هیچ خدمتی کوتاهی نمی کرد. دوست و دشمن او را می ستودند و بر تواضع و فروتنی او صحّه می گذاشتند.
در زمان طاغوت، سالهای رنج تبعید و دوری از وطن را تحمل کرد و در هر شرایطی و با هر وسیله ای افکار انقلابی، عدالت و آزادگی را نشر می داد و جامعه را علیه ستمگران می شورانید و پس از پیروزی انقلاب بر خلاف بسیاری، راه خشونت و تندروی را در پیش نگرفت، با سازشکاران و فرصت طلبان کنار نیامد و همچنان با اعتدال و برادری با اقشار مردمی همراه بود، کسی از او رنجیده خاطر نشد، تا آنجا که در توان داشت از رنج درماندگان می کاست و در تمام مراسم صاحبان و پایه گذاران انقلاب که مهجورشان کرده بودند شرکت داشت.
مرحوم مغفور دعایی از سالهای دهة چهل با من رابطه داشت، برای وی اشعاری به عراق می فرستادم و با صدای غرآی خود آنها را در رسانه ها قرائت و پخش می کرد.
در مدیریت و نویسندگی روزنامه اطلاعات خوش درخشید و در دوره نخست مجلس در کنار هم در تصویب لوایح و طرحها هماهنگ عمل می کردیم، از من می خواست که برای آن روزنامه مقالات انقلابی و ولایی بنویسم، در سفری به کشور ایتالیا برای شرکت در کنفرانس بین المجالس، با هم همراه بودیم و حقایق چگونگی انقلاب را در ایران بیان می داشتیم.
مرحوم *سید محمود دعایی* در اخلاق و رفتار، ایمان و گفتار، شخصی نمونه بود، برای اهالی فکر و قلم و رسانه های مردمی نهایت احترام را قائل بود و در حد امکان حمایت داشت، در سالهای انتشار «نشریه نوید اصفهان» در دهه ۷۰، از هیچ کوشش و همراهی دریغ نورزید.
وی نماینده شش دوره مجلس شورای اسلامی بود. و در سال ۱۳۹۳ نشان افتخار جهادگر عرصه فرهنگ و هنر را کسب کرد.
در مراسم رونمائی از برخی کتابهای اینجانب در تاریخ ۲۰ مردادماه سال ۱۴۰۰ که در سالن همایش های کتابخانه ملی برگزار
شد، حضور پیدا کرد و سخنان جامعی از خاطرات گذشته بیان داشت.
خدایش بیامرزاد و غریق رحمت بی منتهای خود قرارش دهد که پاک زیست و آبرومند از این جهان آشفته رخت بربست، هرگز تملق کسی را نگفت، به کسی و یا گروهی اهانت نکرده و با ساده زیستی گذراند.
درگذشت و فقدان این دوست مهربان، معلم وارسته، سیاست مدار، فعال اجتماعی و فرهنگی، پیراسته از دنیا و غمخوار و دلسوز مردم را به خاندان محترم دعایی، همسر، فرزندان و داماد گرامی او و همکاران فرهیخته «مؤسسه و روزنامه اطلاعات» و دیگر اصحاب رسانه، تسلیت می گوید.
*خدایشان موفق و مؤید دارد.*
*اصفهان – فضل الله صلواتی*
۱۵ خرداد ۱۴۰۱
