ما تقویممان را می‌نویسیم / فرمان فرضی
یک سال پیش در چنین روزهایی، یک کارناشناس کارنابلد، در تلویزیون ملی این کشور به حکیم فضولی توهین کرد، و فضای فرهنگی و مدنی آذربایجان را متشنج کرد.
به فاصله چند ساعت، بیانیه‌ای از سوی فعالین مدنی و فرهنگی آذربایجان صادر شد و این بیانیه در کمتر از ده ساعت، توسط دوازده هزار نفر از فعالین فرهنگی آذربایجان امضا شد، که تا آن روز و تا امروز امری بی‌سابقه محسوب می‌شود.
فعالین فرهنگی ما به آن بیانیه بسنده نکرده، و در اقدامی سنجیده و بسیار هوشمندانه، روز بیستم اردیبهشت را بصورت نمادین "روز حکیم فضولی و روز شعر تورکی" نام گذاشتند و در تقویم عمومی خود ثبت کردند.
به نظر من، این نوع مواجهه با تهدید، یکی از حیاتی‌ترین راهکارهای حیات مدنی یک ملت است، و اگر این راهکار تمرین بشود، هر تهدیدی فرصت تلقی خواهدشد.
در جهانی که در تقویمش برای پنگوئن و خرس قطبی و عینک و شلوار و شال گردن و قهوه و چای، روز جهانی وجود دارد، چرا نسیمی و فضولی و دده قورقود و هزاران مفاخر ارزشمند ما جایگاهی نداشته باشند؟! جوابش روشن است: هر ملتی تقویمش را خودش می‌نویسد، ما هم تقویممان را باید خودمان بنویسیم.
