سه ضلعیِ قدرت خارجی (انگلستان)، روشنفکران سکولار وابسته و فرق | فارس پلاس
سه ضلعیِ قدرت خارجی (انگلستان)، روشنفکران سکولار وابسته و فرقه نهان‌روش ازلی-بهایی یک بار در ایران عزیز ما توانسته‌اند براندازی کنند، آنهم در ابتدای قرن قبلی.
از کودتای سه اسفند ۱۲۹۹ ه.ش کار را شروع کردند و در سال ۱۳۰۴ به سرانجامش رساندند. نظام نفوذ‌زده را کنار زدند و یک نظام نفوذی را جایگزین کردند.
ابتدای سال‌های ۱۳۰۰ سال‌های بی‌ثباتی سیاسی بود. سال‌های اعتراض و آشوب و نا‌امنی. یک شب درب دروازه‌های شهر را باز می‌گذاشتند تا گرگ‌ها مردمان شبگذر را بِدرند و یک صبح مردم با جنازه‌ای به ضرب چاقو تکیه تکیه شده در وسط بازار مواجه می‌شدند و روز دیگر هم صدای تجزیه‌طلبی شیخ خزعل و دیگران به گوش می‌رسید و از پی آن در روزهای بعدی آشوب بود و بلوا. حکومت گیج و سردرگم شده بود و مردم خسته از وضعیت. کار به جایی رسید که حتی بخشی از نخبگان سیاسی قاجار نیز به رفتن قاجار تن دادند.
لُرد کرزون، تجزیه ایران عزیز را جایگزین مناسب قاجار می‌دانست و اما پایتخت‌نشیان انگلیسی خوابشان برای منطقه غرب آسیا بر سر‌کار آوردن دیکتاتور‌ها بود برای مدرنیته‌ی اجباری.
آن سه ضلعی در آن مقطع توانست براندازی کند. امروز همان‌ها با همان تجربه و به همان سیاق با ابزارهای نوین دوباره سودای براندازی در سر می‌پرورانند، غافل از اینکه ۱۴۰۰ ، ۱۳۰۰ نیست و جمهوری اسلامی، قاجار نیست.
آنها در آن سال‌ها با کودتا بخش مهمی از قدرت را به دست گرفته بودند اما امروز در عصر جمهوری اسلامی هیچ توانی برای نقش‌آفرینی در قدرت ندارند. در آن سال‌ها قدرت‌های خارجی نفوذ گسترده‌ای در ایران داشتند و امروز ایران عزیز مستقل است. در آن سال‌ها قاجارِ شکست خورده از جنگ‌ها، تحقیر شدهٍ در برابر بیگانگان، گیج ، سردرگم، خسته و ناتوان بود اما امروز جمهوری اسلامی پیروز شده در جنگ‌های منطقه‌ای، با اعتماد به نفس بسیار در برابر بیگانگان، آگاه و هوشیار ایستاده است. براندازان همان‌هایند البته با سرمایه‌گذار جدید سعودی، آمده‌اند کار نا‌تمام تجزیه ایران را تمام کنند اما ایران همان ایران نیست.
مارکس در کتاب «هیجدهم برومر لوئی بناپارت» از هگل نقل می‌کند که: «تمام وقایع بزرگ و شخصیت‌های جهان تاریخی دوبار ظاهر می‌شوند.» مارکس این سخن هگل را اینگونه کامل می کند که : «او فراموش می‌کند اضافه کند که: بار اول به‌صورت تراژدی، بار دوم به‌صورت نمایش کمدی.» این براندازان برای بار دوم در تاریخ ایران به صحنه آمده‌اند اما این‌بار گویا نمایششان کمدی از آب در آمده و دیگر قرار نیست تراژدی تازه‌ای بر ایران تحمیل شود.
