من تکیه دادهام به دری تاریک پیشانی فشرده ز دردم را میسایم از امید بر این در باز انگشتهای نازک و سردم را آن داغ ننگ خورده که میخندید بر طعنههای بیهده، من بودم گفتم: که بانگ هستی خود باشم اما دریغ و درد که "زن" بودم #فروغ_فرخزاد @fasle_5om 501 viewsSαмιrα, 06:34
