در ۲۴ ذی الحجه دو امر فوق العاده مهم اتفاق افتاده است که دال ب | فاطمیه آل یس "صلی الله علیه و آله"
در ۲۴ ذی الحجه دو امر فوق العاده مهم اتفاق افتاده است که دال بر عظمت و عصمت و فضیلت اهل بيت "عليهم السلام" می باشد.
۱- نزول آیه مباهله و روز آشکار شدن حقانیت اسلام به واسطه پنج تن آل عبا و بزرگترین فضیلت علی علیه السلام که خداوند او را جان پیامبر معرفی کرده است {انفسنا وانفسکم}. و همچنین دلالت دارد بر افضلیت علی علیه السلام بر سایر انبیا؛ چون وقتی پیامبر اسلام از همه انبیا افضل است کسی که به منزله‌ی جان اوست او هم افضل خواهد شد.
و درضمن جريان مباهله، آيه تطهير که دال بر عصمت اهل بیت می باشد نازل شده است "انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا" سوره احزاب آیه ۳۳
اتفاق دوم: سالروز بخشش انگشتر در رکوع و نزول آیه ولایت"إنّما ولیّکم.. "(آیه ۵۵ مائده). که به اقرار علماء تشیع و تسنن عامل به این آيه فقط علی علیه السّلام است.
ببخشد در رکوع خاتم گدا را به سجده جان و دل داده خدا را
در توضیح هر کدام از این رویدادهای بسیار مهم و آيات مربوطه به آنها غير از شصت منبع معتبر اهل سنت، در تمامی کتابهای مربوطه مطرح شده و به شبهات جواب داده شده است. در بحارالانوار جلد ۲۱ از صفحه‌ی ۲۷۶، حدود ۸۰ صفحه بحث کرده است. ما خلاصه وار به جریان مباهله اشاره می کنیم.
هر گاه بعد از علمی (وحی) که به تو رسیده، (باز) کسانی درباره عیسی با تو به ستیز برخیزند پس بگو: "بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما نیز فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما نیز زنان خود را، ما از نفوس خود (و کسی که همچون جان ما است) دعوت کنیم، شما نیز از نفوس خود، آنگاه مباهله ( تضرع و زاری و دعا) کنیم، پس لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. (سوره آل عمران آیه ۶۱)
مباهله چيست؟ مباهله از ریشه‌ی بهل، در لغت به معنای رها کردن و ول نمودن و دعا کردن با اصرار و تضرع و زاری است و در اصطلاح، زمانى که دو یا چند نفر بر سر مسئله‌اى اختلاف نظر داشته باشند و هیچ کدام حاضر نباشند نظریه طرف مقابل را بپذیرند، در یک جا جمع مى‌شوند و به درگاه خداوند دعا و تضرع نموده و لعن و نفرین مى‌کنند تا خداوند آن کس را که بر باطل و دروغ است رسوا نموده و به حال خودش رها نماید و مجازات کند.
خلاصه واقعه: این آیه به ضمیمه آیاتی که قبل و بعد از آن نازل شده، نشان می‌دهد که در برابر پافشاری مسیحیان در عقاید باطل خود، از جمله ادعای الوهیت حضرت مسیح (علیه السلام) و عدم کارایی منطق و استدلال در برابر لجاجت آنها، پیامبر(صلی الله علیه وآله) مأمور می‌شود که از طریق مباهله وارد شود، و صدق گفتار خود را از این طریق خاص و روحانی به ثبوت برساند؛ یعنی با آنها مباهله کند تا راستگو از دروغگو شناخته شود!
پیامبر اکرم پیش از آنکه مباهله کند، عبا بر دوش مبارک گرفت و حضرت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین عَلیهمُ السلام را در زیر عبا نمود و گفت: پروردگارا هر پیغمبرى را اهل بیتى بوده است که مخصوص ترین خلق بوده اند به او، خداوندا اینها اهل بیت من هستند پس از ایشان برطرف کن شک و گناه را و پاک کن ایشان را پاک کردنى. پس جبرئیل نازل شد و آیه تطهیر در شأن ایشان آورد. پس حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) آن چهار بزرگوار را بیرون برد از براى مباهله؛ همین که چشم اُسقف اعظم به آنها افتاد گفت: چهره‌هایی را می‌بینم که اگر اینها دست به دعا بردارند، یک نفر از نصاری در روی زمین باقی نخواهد ماند. وقتی کار به اینجا رسید، همه‌ی علمای نصاری تسلیم شدند که جزیه بدهند، اما با او مباهله نکنند. این نعمت بزرگ را به همه عزیزان تبریک عرض می نمایم.
