فضائل و معارف

2022-08-29 10:50:57 #اسارت #مصائب_شام #شهادت_امام‌سجاد_علیه‌السلام

گفتگوی جانسوز و قابل تأمل امام سجاد علیه السلام و منهال

أَبِی عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: لَقِیَ الْمِنْهَالُ بْنُ عَمْرٍو عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیهما السلام فَقَالَ لَهُ کَیْفَ أَصْبَحْتَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ وَیْحَکَ أَ مَا آنَ لَکَ أَنْ تَعْلَمَ کَیْفَ أَصْبَحْتُ أَصْبَحْنَا فِی قَوْمِنَا مِثْلَ بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی آلِ فِرْعَوْنَ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَنَا وَ یَسْتَحْیُونَ نِسَاءَنَا وَ أَصْبَحَ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ بَعْدَ مُحَمَّدٍ یُلْعَنُ عَلَی الْمَنَابِرِ وَ أَصْبَحَ عَدُوُّنَا یُعْطَی الْمَالَ وَ الشَّرَفَ وَ أَصْبَحَ مَنْ یُحِبُّنَا مَحْقُوراً مَنْقُوصاً حَقُّهُ وَ کَذَلِکَ لَمْ یَزَلِ الْمُؤْمِنُونَ وَ أَصْبَحَتِ الْعَجَمُ تَعْرِفُ لِلْعَرَبِ حَقَّهَا بِأَنَّ مُحَمَّداً کَانَ مِنْهَا وَ أَصْبَحَتِ الْعَرَبُ تَعْرِفُ لِقُرَیْشٍ حَقَّهَا بِأَنَّ مُحَمَّداً کَانَ مِنْهَا وَ أَصْبَحَتْ قُرَیْشٌ تَفْتَخِرُ عَلَی الْعَرَبِ بِأَنَّ مُحَمَّداً کَانَ مِنْهَا وَ أَصْبَحَتِ الْعَرَبُ تَفْتَخِرُ عَلَی الْعَجَمِ بِأَنَّ مُحَمَّداً کَانَ مِنْهَا وَ أَصْبَحْنَا- أَهْلَ بَیْتِ مُحَمَّدٍ- لَا یُعْرَفُ لَنَا حَقٌّ فَهَکَذَا أَصْبَحْنَا.

جناب علی بن ابراهیم روایت کرده: امام صادق علیه السّلام فرمودند: منهال بن عمرو با امام زین العابدین علیه السّلام ملاقات کرد و به آن حضرت گفت: یا بن رسول اللَّه! حال شما چگونه است؟ فرمود: وای بر تو! آیا برای تو معلوم نیست که حال من چگونه است؟ حال ما در میان این گروه، نظیر حال بنی اسرائیل است که در میان آل فرعون بودند. اینان پسران و مردان ما را سر می‌بُرند و زنان ما را زنده می‌گذارند؛ أمیرالمؤمنین عليه السلام را که بعد از حضرت محمّد صلّی اللَّه علیه و آله بهترین مردم است، بر فراز منبرها لعنت می‌کنند! به دشمنان ما مال و شرافت عطا می‌شود، ولی کسی که دوست ما باشد حقیر و حق او پایمال می‌شود، مؤمنین دائما اینطور بوده‌اند. عجم همیشه حق عرب را اینطور می‌شناخت که حضرت محمّد صلّی اللَّه علیه و آله از عرب است، قریش بر عرب فخر می‌کرد که حضرت محمّد صلّی اللَّه علیه و آله از این قبیله است، عرب به عجم فخر می‌کرد که حضرت محمّد صلّی اللَّه علیه و آله از ملت عرب است. ولی حالِ ما آل محمّد علیهم السلام این است که حقی برای ما شناخته نمی‌شود. آری حال ما اینطور است.

بحارالانوار، ج ۴۵،ص ٨۴، به نقل از "تفسیرقمی"

@ashkvareh باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 10:43:50   علی بن الحسين را به قتل برسان ( علیهما السلام )

قَالَ الْمَدَائِنِیُّ: لَمَّا انْتَسَبَ السَّجَّادُ إِلَی النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله قَالَ یَزِیدُ لِجِلْوَازِهِ أَدْخِلْهُ فِی هَذَا الْبُسْتَانِ وَ اقْتُلْهُ وَ ادْفِنْهُ فِیهِ فَدَخَلَ بِهِ إِلَی الْبُسْتَانِ وَ جَعَلَ یَحْفِرُ وَ السَّجَّادُ یُصَلِّی فَلَمَّا هَمَّ بِقَتْلِهِ ضَرَبَتْهُ یَدٌ مِنَ الْهَوَاءِ فَخَرَّ لِوَجْهِهِ وَ شَهَقَ وَ دُهِشَ فَرَآهُ خَالِدُ بْنُ یَزِیدَ وَ لَیْسَ لِوَجْهِهِ بَقِیَّةٌ فَانْقَلَبَ إِلَی أَبِیهِ وَ قَصَّ عَلَیْهِ فَأَمَرَ بِدَفْنِ الْجِلْوَازِ فِی الْحُفْرَةِ وَ إِطْلَاقِهِ وَ مَوْضِعُ حَبْسِ زَیْنِ الْعَابِدِینَ علیه السلام هُوَ الْیَوْمَ مَسْجِدِ.

ابن شهرآشوب رحمه الله، نقل می‌کند:
مدائنی می‌نویسد: وقتی حضرت سجاد علیه السّلام حسب و نَسَب خود را به پیغمبر اسلام صلّی اللَّه علیه و آله رسانید، یزید لعنه الله به پاسبان خود گفت: این جوان را در میان این بستان ببر، او را به قتل برسان و در این بستان دفن کن. آن پاسبان حضرت سجاد علیه السّلام را داخل آن بستان نمود و مشغول کَندن قبر شد! حضرت سجاد علیه السّلام هم مشغول نماز گردید. هنگامی که آن پاسبان تصمیم گرفت آن حضرت را شهید کند، دستی از هوا او را مورد ضربه قرار داد و با صورت به روی زمین افتاد، سپس فریادی زد و مدهوش گردید! وقتی خالد پسر یزید با این منظره مواجه شد، نزد پدرش یزید رفت و جریان را شرح داد. یزید دستور داد تا آن پاسبان را در همان قبر دفن کردند. آن موضعی که زین العابدین علیه السّلام را زندانی کرده بودند اکنون مسجد است.

المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۴ ص ۱۷۳

@fazaelvamaaref باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 05:46:25 چرا اصرار بر نامِ علی؟

علامه مجلسی رحمه الله نقل کرده:

کِتَابُ النَّسَبِ: عَنْ یَحْیَی بْنِ الْحَسَنِ: قَالَ یَزِیدُ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَا عَجَبَا لِأَبِیکَ سَمَّی عَلِیّاً وَ عَلِیّاً فَقَالَ علیه السلام إِنَّ أَبِی أَحَبَّ أَبَاهُ فَسَمَّی بِاسْمِهِ مِرَاراً.
 
در کتاب نَسَب آمده: یزید بن معاویه لعنهما الله به حضرت علی بن الحسین علیهما السّلام گفت: تعجب می‌کنم از پدرت که این همه نام فرزندان خود را علی می‌گذارد؟ حضرت سجاد علیه السّلام فرمودند: چون پدرم، پدرش علی را خیلی دوست داشت، لذا نام او را تکرار نموده است.

بحارالانوار، ج ۴۵ ص ١٧۵

همچنین طبق روايت شیخ کلینی رحمه الله:

معاویه، مروان بن حکم لعنهم الله را والى مدینه قرار داد و به او فرمان داد که براى جوانان قریش سهمیّه‌اى از بیت‌المال قرار دهد؛ او نیز چنین کرد. امام سجّاد على بن الحسین علیهما السلام مى‌فرماید: من به نزد او رفتم ( تا حقّ خود را از بیت المال بگیرم ) مروان به من گفت: نامت چیست؟ گفتم: على بن الحسین. پرسید: نام برادرت چیست؟ گفتم: على! گفت: على و على؟! پدرت چه منظورى دارد که نام همه فرزندانش را على مى گذارد؟ سپس سهمیّه مرا مشخص کرد. وقتى که به نزد پدرم بازگشتم و ماجرا را بازگو نمودم؛ پدرم فرمودند:
«وَیْلی عَلَى ابْنَ الزَّرْقاءِ دَبّاغَهِ الاُدُمِ، لَوْ وُلِدَ لی مِایَهٌ لاَحْبَبْتُ اَنْ لا اُسَمِّىَ اَحَداً مِنْهُمْ اِلاّ عَلیّاً»
یعنی: واى بر پسر زن زاغ چشمى که پوست‌ها را دبّاغى مى‌کرد، من اگر یک‌صد فرزند داشته باشم، دوست دارم جز «على» نامى دیگر براى آنان انتخاب نکنم.

«مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْبَرْقِیِّ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْعَزْرَمِیِّ قَالَ: اسْتَعْمَلَ مُعَاوِیَةُ مَرْوَانَ بْنَ الْحَکَمِ عَلَی الْمَدِینَةِ وَ أَمَرَهُ أَنْ یَفْرِضَ لِشَبَابِ قُرَیْشٍ فَفَرَضَ لَهُمْ فَقَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) فَأَتَیْتُهُ فَقَالَ مَا اسْمُکَ فَقُلْتُ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ فَقَالَ مَا اسْمُ أَخِیکَ فَقُلْتُ عَلِیٌّ قَالَ عَلِیٌّ وَ عَلِیٌّ مَا یُرِیدُ أَبُوکَ أَنْ یَدَعَ أَحَداً مِنْ وُلْدِهِ إِلَّا سَمَّاهُ عَلِیّاً ثُمَّ فَرَضَ لِی فَرَجَعْتُ إِلَی أَبِی فَأَخْبَرْتُهُ فَقَالَ وَیْلِی عَلَی ابْنِ الزَّرْقَاءِ دَبَّاغَةِ الْأَدَمِ لَوْ وُلِدَ لِی مِائَةٌ لَأَحْبَبْتُ أَنْ لَا أُسَمِّیَ أَحَداً مِنْهُمْ إِلَّا عَلِیّاً.»

الکافی، ط_الاسلامیه، ج ۶ ص ١٩

@fazaelvamaaref باز کردن / نظر دهید

2022-08-21 18:51:50 حُداث الحسين عليه السلام

برخی از آثار اشک بر امام حسین علیه السلام

در ضمن روایتی امام صادق علیه السلام به زراره رضوان الله عليه فرمودند:

هیچ چشم و قطره اشکی نزد خداوند محبوب‌تر از چشم گریان برای امام حسین علیه السّلام نیست. هیچ کس برای امام حسین علیه السّلام گریه نمی‌کند، مگر اینکه به حضرت فاطمه و به پیغمبر خدا علیهما السلام خواهد رسید و حق ما را ادا خواهد کرد. هر بنده‌ای فردای قیامت محشور شود چشمانش گریان است، مگر آن چشم که برای جدم حسین گریان باشد، زیرا او در حالی محشور می‌شود که چشمش (به جمال محمّد و آل اطهرش) روشن است. بشارتی به او داده می‌شود و آثار سُرور در صورتش می‌باشد. مردم در آن روز دچار جزع و فزع هستند، غیر از گریه کنندگان بر امام حسین علیه السّلام که در امان خواهند بود. مردم در آن روز برای حساب آماده می‌شوند، ولی گریه‌کنانِ حسین علیه السلام در زیر سایه عرش با او گفتگو می‌کنند و از سختیِ حساب خوفی ندارند. به ایشان گفته می‌شود که داخل بهشت شوید، ولی نمی‌پذیرند، بلکه مجلس سخن گفتن با امام حسین علیه السّلام را انتخاب می‌کنند. حورالعین نزد آنان فرستاده می‌شوند و به ایشان می‌گویند که ما و این غلمان بهشتی مشتاق شما می‌باشیم، ولی آنان برای آن سرور و کرامتی که در مجلس امام حسین علیه السّلام می‌بینند، سر به سوی حورالعین بلند نمی‌کنند.

کامل الزیارات، باب ٢۶ حدیث ۶

شرح این عبارات کار اهلش می‌باشد، اما با علم اندک و فهم قاصرم، چند خطی که به ذهن ناقصم می‌رسد بیان می‌کنم شاید سبب جلب توجه و عنایت امامم بشود:

اینکه اشک بر آن امام مظلوم حق أهل بيت عليهم السلام را أدا می‌کند یعنی چه؟ یعنی در بکاء و اقامه عزا؟ یا به صورت مطلق؟ هر کدام که باشد، زبان از تبیینش قاصر است. اشکی که امان از فزع قیامت را در بردارد چه گنجی است؟ آن هم فزعی که شدتش کودکان را پیر می‌کند و والدین و اولاد را با یکدیگر بیگانه! اصلا برای ما قابل فهم نیست اینکه در اوج هراسان و گریان بودن خلق کثیری در قیامت، عده‌ای مسرور و آرام باشند یعنی چه! فرض کنید وسط سوختن ساختمانی عظیم، شخصی نشسته و با آرامش غذا می‌خورَد و مسرور است. خب این برای همه اعجاب انگیز است، حالا سوختن ساختمان کجا و هول و هراس قیامت کجا!!! لذا مسئله دور از فهم ماست. اما اگر در آن میان ( هول و هراس قیامت ) خداوند متعال امام حسین علیه السلام را حامی و مأمن قرار دهد، دیگر تعجبی نیست. این آرامش و امنیت، در سایه حمایت و وجود مقدس سیدالشهدا علیه السلام است که گریه‌کنانش را گِرد خود جمع می‌نماید و زیر سایه عرش با يکديگر گفتگو می‌کنند، آن هم زمانی که صدای گریه و زاری خلق الله برای حساب و کتاب و هول و هراس قیامت بلند است، اما زیر سایه عرش گویی این خبرها نیست، امام مظلوم مانند نگین و محبینش مانند حلقه، او را در بر گرفته‌اند و محو تماشا و گفتگوی اويند. انسانی که در دنیا محو هر زیبایی می‌شود، خصوصا جنس مخالفش، آنجا به حوریان و غلمان‌هایی که در زیبایی و ظرافت و لطافت نظیر ندارند جواب رد می‌دهد، به همان‌هایی که در برخی ادعیه طلبشان کرده، به همان‌هایی که وصف زیبایی‌شان انسان را متحیر می‌کند؛ نه اینکه آنها جذابیت ندارند، اما وقتی امام حسین علیه السلام حضور دارد، ديگر چه چیزی جذابیت دارد؟! مگر مؤمن امامش را رها می‌کند و می‌رود نزد حوریان؟! شخصی که بارها برای زیارت بار بسته و خسته و تشنه و گرسنه و با دلی آزرده از طعنه‌ها و زخم‌ زبان‌ها، عزیزانش را رها کرده و نزد قبر مطهر امامش رفته تا زیارتی کند و سلامی دهد و اشکی بریزد در حالی که "عارف بحقه" بوده، حال به امامش رسیده؛ امامی که قبرش و شوقش اینچنین مؤمن را جذب می‌کند، وجود خودش با مؤمن چه می‌کند؟!

اللهم ارزقنا

@fazaelvamaaref باز کردن / نظر دهید

2022-08-20 09:21:41 سکوتِ غير منصفانهٔ برخی سخنرانان در برابر اهانت‌های یک فوتبالیست

چندی پیش یک فوتبالیست به نذری‌دادن إشکال کرد و در مقابل، جناب معاونیان واکنشی نشان دادند که به جا و به حق بود. برخی می‌گویند لحنشان تند بوده، باشد قبول، خب چرا افراد دیگر با لحن آرام اعتراض نکردند؟! شخص فوتبالیست مخالفینش را "حرامزاده" خطاب کرده، اما کسی نگفت چرا او به منتقدینش نسبت "حرامزادگی" داده!!! اگر آن زمانی که این فوتبالیست با عکس مقبره منسوب به کوروش به مراقد اهل بیت علیهم السلام طعنه زد، دهانش را می‌بستند، امروز به نذری دادن و اطعام در راه اهل بیت علیهم السلام اشکال نمی‌کرد تا غيرت مؤمنین را تحریک کند. وقتی طعن و کنایهٔ عامدانه زیاد شود، نباید توقع داشت افرادی که غیرت دینی دارند سکوت کنند. مثل این است که به شخصی انواع فحش‌ها را بدهیم و بگوئیم حق پاسخ دادن نداری سکوت کن!!! اتفاقا اگر به خود ما فحش بدهند تحمل و سکوت می‌کنیم، اما وقتی به مقدسات ما اهانت شود، تا حدی می‌توان سکوت و تحمل نمود. ( آن هم اهانتِ عامدانه و متعدد ) لذا وعاظی که به کوچک‌ترین بهانه به دیگران ( حتی شیعیان ) انتقاد و تندی می‌کنند، الان چرا ساکتند؟! چرا صدا به اعتراض بلند نمی‌کنند؟! مشکل این فوتبالیست دعوای شخصی با جناب معاونیان نیست که بگوئیم ما نباید دخالت کنیم، بلکه مشکل این شخص نوع تفکر و عقیده اوست که عقاید ما را نشانه گرفته‌! عوامی که فریب مظلوم‌نمایی فوتبالیست مذکور را خورده‌اند و دلِ خوشی هم از آخوند و دولت آخوندی ندارند، فرصت را مناسب دیده‌ و آب گِل آلود پیدا کرده‌اند و عُقده‌های خود را در قالب حمایت از این فوتبالیست بیرون ریخته‌اند و حمایتش می‌کنند، اما متاسفانه برخی صاحب‌تریبون‌ها سکوت کرده‌اند، و همان‌هایی که تا دیروز به هرچیزی _ حتی برهنه شدن در سینه‌زنی _ برچسب شعائر می‌زدند و مخالفین شعائر ساختگی خود را به انواع الحان و عبارات ناشایست خطاب می‌کردند، حالا صدایشان هم در نمی‌آید تا کسی نگوید فلانی از جناب معاونیان طرفداری کرد! در حالی که بحث مربوط به ایشان نیست و مربوط به عقاید ماست و باید محکم و بی‌تعارف مقابل هتاکان متحد شویم؛ یا برخی سخنرانانِ غير معمم که در دفاع از عقاید شخصی خود به منتقدینشان حملات مرگ‌بار می‌کردند، الان ساکتند!

قطعا نه جناب معاونیان، نه نگارنده این سطور، نه مؤمنین، هیچ‌کدام با تندی و الحان ناشایست موافق نیستیم، اما باید دید زمینه این تندی را چه کسی فراهم کرده است. در ایام حساسِ عزای اهل بیت علیهم السلام و اوج اطعام کردن و نذری‌دادن، یک فوتبالیست دست روی همان نقطه حساس گذاشته! به همین راحتی ...

برخی سلبریتی‌های این کشور، برای هر قشری حتی همجنس‌بازها و سگ‌بازها و تغییر جنسیتی‌ها و ... حرمت قائلند و می‌گویند باید به تفکرش احترام گذاشت، اما پای دین و مذهب که وسط بیاید، اظهار نظر می‌نمایند و طعن و تضعیف می‌کنند، آن هم بدون تخصص و آگاهی، و البته از روی خباثت و عامدانه؛ این یعنی برای مؤمنین و عقایدشان به اندازه آن سگ‌بازها و همجنس‌بازها احترام قائل نیستند. ( حداقل در ظاهر که چنین است ) بعيد می‌دانم در کشورهای دیگر، دهان مشاهیر را تا حدی باز بگذارند که سبب تفرقه و تشنج جامعه شوند.

به نظر شما در کشورهای دیگر، تا این حد به مشاهیر میدان می‌دهند که هرچه خواستند بگویند و قشر عظیمی از جامعه را برنجانند و تفرقه ایجاد کنند؟!

@fazaelvamaaref باز کردن / نظر دهید

2022-08-19 00:46:26 پیرو مطلب قبل، این مطالب نیز مرتبط و قابل استفاده‌ است:

https://t.me/gholow2/2178

https://t.me/gholow2/2112

https://t.me/gholow2/848

https://t.me/tazvir3/1326

@fazaelvamaaref باز کردن / نظر دهید

2022-08-18 23:56:33 میمون الطبرانی» از مشهوران غلات نصیریه، در کتاب «مجموع الاعیاد» که اعیاد فرقه نصیریه را بیان می‌کند، بخشی را به «عید عاشورا» اختصاص داده است. او می‌گوید:

"عوام در عاشورا مشکی می‌پوشند و محزون هستند. اما اهل توحید، عاشورا را مسرورند و متبرک می‌دانند. زیرا عاشورا امام حسین علیه السلام کشته نشد، بلکه آن شخص عمر بن خطاب بود و آن اسبها که روی بدنش رفتند ابولؤلؤ بود !!! زیرا حجت خدا کشته نمی‌شود ‌و کسی نمی‌تواند بر او مسلط شود! و حسین علیه السلام هم مانند عیسی علیه السلام کشته نشد." سپس برای تأیید مطلبش می‌گوید: "سیدنا الخصیبی _ مؤلف کتاب الهدایة الکبری _ نیز همین مطلب را به صورت شعر سروده است." در ادامه نیز شعر خصیبی را می‌آورد.

مجموع الأعیاد، میمون الطبرانی، ص ۱۱۰

روایات فوق نشان می‌دهد که این تفکر از زمان امام صادق علیه السلام تا دوران غیبت، توسط غلات رواج داشته است، و الحال نیز عده‌ای همین عقیده را با بیان‌های مختلف ترویج می‌دهند، مثلا می‌گویند:

"آن امام حسینی که عاشورا شهید شد، یک شَبَحی از خلقت نوری امام بود نه خود امام."

حال از این طایفه سؤال می‌کنیم که اگر امام حسین علیه السلام را به دست حرامزادگان کشته نمی‌دانید، پس عزاداری و زیارت شما برای چیست؟!

گفتنی است که شادی و عید دانستنِ روز عاشورا، سنت بنی‌امیه است، لذا غلات و صوفیه نیز با اعتقاد به شادیِ روز عاشورا و عدم حزن، به یزیدیان اقتدا نموده‌اند. (حالا با هر تأویلی)

برخی بزرگان صوفیه مانند "عبدالقادر گیلانی" که حنبلی‌مذهب بود، صراحتا عاشورا را عید اعلام کرده بود. ( الغنيه لطالبی طريق الحق _ مجموعه مواعظ عبدالقادر گیلانی ) یا می‌توان "مولوی" را مثال زد که در شعری به عزاداران امام حسین علیه السلام در حلب طعن کرده‌ست. ( روز عاشورا همه اهل حلب، باب انطاکیه اندر تا به شب ... _ مثنوی، دفتر ششم ) شمس تبریزی نیز گوید: خُجَندی بر خاندان پیامبر می‌گریست و ما بر او می‌گِرییم. یکی به خدا رسیده است او برایش می‌گرید! ( مقالات شمس، ص ۲۷۱ ) عارف معاصر "سید هاشم حداد" نیز روز عاشورا عزاداران را به دلیل گریه بر امام حسین علیه السلام مذمت کرده. ( روح مجرد، ص ٧٩ )

و البته غیر از افراد مذکور، فراوانند از عُرَفا و صوفیه که خلاف روایات شیعی يا به روزه گرفتن در عاشورا سفارش کرده‌اند ‌‌( مانند: ابن عربی، الفتوحات المکیه، ۴ جلدی، ج ١ ص ٦٣٤، فصل روزه روز عاشورا ) یا به عدم حزن و عدم عزا تصريح و اشاره دارند.

برخی از عُرَفا معتقدند که: "امام حسین علیه السلام با مقام شهادت به خداوند رسید، لذا باید خوشحال باشیم."

می‌گوییم: اگر لازم بود که به هر دلیلی برای امام حسین علیه السلام محزون نباشیم و خوشحال باشیم، رسول اکرم و اهل بیت علیهم السلام این نکته را به ما می‌آموختند، و قطعا تأویلاتی که صوفیه و غلات بیان می‌کنند، اگر صحیح بود، در معارف اهل بیت علیهم السلام به آن اشاره می‌شد.

@fazaelvamaaref باز کردن / نظر دهید

2022-08-18 23:47:42 #غلاة

نگاه غالیانه به شهادت امام حسین علیه السلام و تبعات آن

بی حاشیه، باید گفت که شهادت جانسوز و مظلومانه امام حسین و اصحابشان علیهم السلام آن هم بصورت وحشیانه و بی‌سابقه، برخی را بر آن داشت تا برای توجیه و تأویل این واقعه مهم که عالم خلقت را به هم ریخت، دست به کار شوند. اینان گروهی بودند که فهم درستی از بحث امامت نداشتند و از مقام و جایگاه اهل بیت علیهم السلام، توهم کرده بودند که امام چون جنبه الوهیتی دارد، هرگز مغلوب و کُشته نمی‌شود، بلکه غایب می‌شود، به آسمان می‌رود، درباره‌اش تناسخ یا حلول روی می‌دهد و ....؛ گروه مذکور نتوانستند بپذیرند که امام حسین علیه السلام با آن جایگاه، به دست زنازادگان وحشیانه به شهادت رسید، لذا دچار انحراف و کج‌فهمی شدند.

گروهی معتقد شدند:

"در کربلا، کوفيان حنظلة بن اسعد شامی را به جای امام حسين عليه السلام به قتل رساندند "

شیخ صدوق رحمه الله روايت کرده است که ابوصلت هروی به خدمت حضرت امام رضا عليه السلام عرض کرد:

"گروهی در کوفه هستند که ادعا مى‌کنند حسين بن علی عليهما السلام کشته نشد و حق تعالى شباهت او را بر حنظلة بن اسعد شامی افکند و آن حضرت را به آسمان بالا برد، چنانکه عيسى را به آسمان بالا برد و اين آيه را حجت مي‌سازند: «و لن يجعل الله للکافرين علي المؤمنين سبيلا» حضرت فرمودند: دروغ می‌گويند، غضب و لعنت خدا بر ايشان باد؛ اينان با تکذيب کردن پيغمبر خدا صلى الله عليه و آله که خبر داد که آن حضرت کشته خواهد شد، کافر گشته‌اند. به خدا سوگند که حسين عليه السلام کشته شد و کسانی که از او بهتر بودند يعنى امير مؤمنان و امام حسن عليهما السلام نیز کشته شد. و هيچ يک از اهل بيت رسالت نيست مگر آن که کشته مى‌شود. مرا هم با مکر و حيله، به زهر شهيد خواهند کرد. اين خبر از رسول خدا صلي الله عليه و آله به من رسيده و آن حضرت را جبرئيل خبر داده و جبرئيل را خداوند آگاه کرده است. و مراد حق تعالى در آن آيه، آن است که کافر را حجتی بر مؤمن نيست، چگونه معناى مورد نظر آنان درست خواهد بود و حال آنکه خدای متعال از کشته شدن انبياء به ناحق در قرآن خبر داده است؛ با اين که حجت انبياء بر مخالفانشان غالب بود و حقانيت ايشان آشکار بود."

عيون اخبار الرضا علیه السلام، نشر جهان، ج ٢ ص ٢٠٣

در روایت دیگری به بحث تشبیهِ امام حسین علیه السلام به حضرت عیسی علیه السلام اشاره شده. در این روایت، پس از اینکه امام به سنتِ شامیان ( یعنی شادی در روز عاشورا ) اشاره می‌کند و این فاجعه را ریشه‌یابی می‌کند، می‌فرماید:

"ضرر این اخبار (شادی و برکتِ روز عاشورا) که شامیان برای دریافت جایزه از یزید لعنه الله جعل می‌کردند، برای اسلام و مسلمانان کمتر است از ضرر و خطر اخبار ساختگی آن گروهی که خودشان را به ما بستند و گمان می‌کنند دارای دوستی ما و معتقد به امامت ما هستند اما معتقدند که امام حسین علیه السّلام شهید نشده و شهادت آن حضرت نظیر عیسی بن مریم بر مردم مشتبه شده است!!! بنابراین طبق این عقیده، سرزنش و ملامتی متوجه بنی امیه لعنهم الله که حسین علیه السلام را شهید کرده‌اند نخواهد بود. کسی که گمان کند امام حسین علیه السّلام شهید نشده، پیامبر خدا و امیرالمومنین و امامانی را که بعد از ایشان خبر از شهادت امام حسین علیهم السلام داده‌اند تکذیب نموده است، و کسی که آنان را تکذیب نماید به خدای بزرگ کافر شده است و خون او برای هر شخصی که این مطلب را از وی بشنود مباح است."

علل‌ الشرایع، نشر قم، ج ١ ص ٢٢۵

در بخشی از توقيعی از ناحیه حضرت مهدی عجل الله فرجه آمده:

"ادعای آنان که معتقدند امام حسين عليه السلام کشته نشده، کفر است و تکذيب رسول و ائمه عليهم السلام، و ضلالت و گمراهی است."

احتجاج، طبرسی، نشر المرتضی، ج ٢ ص ٤٦٩

مرتبط با این موضوع، این روایت از جناب حسین بن روح رحمه الله نیز خواندنی است. ( اینجا )

ادامه‌ در بخش بعد

@fazaelvamaaref باز کردن / نظر دهید

2022-08-16 23:21:57 با نیزه بر سر ما می‌کوبیدند

الإقبال عن کتاب المصابیح بإسناده عن جعفر بن مُحَمَّد عن أبیه مُحَمَّد بن علیّ [الباقر] علیهما السلام: سَأَلتُ أبی عَلِیَّ بنَ الحُسَینِ علیه السلام عَن حَملِ یَزیدَ لَهُ، فَقالَ: حَمَلَنی عَلی بَعیرٍ یَطلُعُ بِغَیرِ وِطاءٍ، و رَأسُ الحُسَینِ علیه السلام عَلی عَلَمٍ، و نِسوَتُنا خَلفی عَلی بِغالٍ اکُف وَ الفارِطَةُ خَلفَنا و حَولَنا بِالرِّماحِ، إن دَمَعَت مِن أحَدِنا عَینٌ قُرِعَ رَأسُهُ بِالرُّمحِ، حَتّی إذا دَخَلنا دَمِشق ...

از امام باقر علیه السّلام روایت است که فرمودند: من از پدرم علی بن الحسین علیهماالسّلام راجع به این که یزید (لعنه الله) او را چگونه به شام برد، سؤال کردم. فرمودند: مرا بر شتری که بدون جهاز بود سوار کردند و سر مبارک امام حسین علیه السّلام هم بر فراز نیزه بود. زنان نیز به دنبال ما بر استرهای بدون زین سوار بودند. دشمنان با نیزه‌ها به دنبال و اطراف ما بودند! هرگاه چشم یکی از ما گریان می‌شد، با نیزه بر سر او می‌زدند! تا اینکه داخل دمشق شدیم ...
 
بیان:

قوله "فأکف" أی أمیل و أشرف علی السقوط و الأظهر واکفة أی کانت البغال بإکاف أی برذعة من غیر سرج و فرط سبق و فی الأمر قصر به و ضیعه و علیه فی القول أسرف و فرط القوم تقدمهم إلی الورد لإصلاح الحوض و الفرط بضمتین الظلم و الاعتداء و الأمر المجاوز فیه الحد و لعل فیه أیضا تصحیفا.

بحارالانوار، ج ۴۵ ص ١٥٣

@fazaelvamaaref باز کردن / نظر دهید

2022-08-11 15:33:21 در طول تاریخ، شیعه را به کثرت نماز و روزه و زیارت و حج و آثار عبادت در چهره و تسبیح تربت و انگشتر عقيق و امثالهم می‌شناخته‌اند. اما افسوس مدتی است که برخی از هیأتی‌ها، به نشانه‌های جدید روی آورده‌اند و جای موارد مذکور، دستبند و پابند و گوشواره و ... را نماد خود ساخته‌اند !!!

می‌دانیم که این موارد، در برخی مناطق مانند پاکستان و هندوستان و افغانستان و ... شایع است و ربطی هم به مذهب ندارد و بلکه بخشی از عرف است و غیر عرفش نیز آلوده به بدعت‌ است، و اینکه به چه نیتی استفاده می‌شود اصلا مهم نیست، مهم این است که یک شیعه، نمادهای خود را از غیر روایات اخذ نکند و آنچه در روایات آمده را مدنظر داشته باشد. قرار نیست هر گروهی به هرچیزی برچسب مذهبی زد، ما نیز انجام دهیم و تبعیت کنیم. چرا باید به جای انگشتر عقيق و تسبیح تربت و حرز و تعویذ و غیرهم که در روایات فراوان تاکید شده‌اند، قلاده و زنجیر و پابند و دستبند ببینیم؟! حال نوع پوشش بمانَد که بحثی جداست.

اللهم اجعل عواقب أمورنا خيرا

@ashkvareh باز کردن / نظر دهید