پیوستگی‌ها و گسستگی‌های زن زندگی آزادی محمدرضا کلاهی نباید | دغدغه ایران
پیوستگی‌ها و گسستگی‌های زن زندگی آزادی محمدرضا کلاهی
نباید اعتراضات را رمانتیزه کرد. اعتراضات را باید «جدی» گرفت. برای جدی گرفتن ستایش کافی نیست. ستایش همه‌جانبه که منفذی برای نقد نگذارد، رگه‌ای از تحمیق در خود پنهان دارد که راه را برای پوپولیسم و تمامیت‌خواهی جدید باز می‌گذارد؛ پوپولیسمی که به نحوی دیگر در گفتمان حاکم حضور دارد و در عبارت «ملت همیشه حاضر در صحنه» بروز می‌يابد. بسیار می‌شنویم که «نباید از خیابان عقب افتاد». اسطوره‌سازی از خیابان یعنی تبدیل کردن خیابان به یک ذات درخود؛یعنی قدسی کردن خیابان، همچون چیزی که ایمانی ناب و بی‌خدشه می‌طلبد. رمانتیزه کردن اعتراضات و متهم‌سازی آن دو روی یک سکه‌اند. متهم‌سازی همه‌جانبه که همه‌چیز را توطئه می‌پندارد، روی دیگر ستایش همه‌جانبه است. نقد مداوم، لازمه‌ی پویایی و رهایی‌بخشیِ جنبش است. جنبش، لحظات سرکوب‌گر و رهایی‌بخشی هم‌زمان در خود دارد. باید بتوان این لحظات را از هم تفکیک کرد و بر لحظات رهایی‌بخش انگشت گذاشت.
