#اشک_خدا ۹۶/۳/۷ تنهای تنها مثل ِ اشکی بی پناهم افتاده ا | اسماعیل فردوسی

#اشک_خدا

۹۶/۳/۷

تنهای تنها مثل ِ اشکی بی پناهم
افتاده از چشمِ خدا با بغض و آهم

مانند تصویر رخِ ماهم که در شب
افتاده از هفت آسمان در قعر چاهٙم

در من پلنگی عاشقِ ماهٙ ست من هم
افتاده از اسبی شبیهِ عکسِ ماهٙم

او پنجه بالا میکِشٙد در حسرتِ ماه
غافل که من زندانیِ چاهِ سیاهٙم

تنها گناهم مٙشقِ خورشید است آری
اینگونه در من بنگری من بی گناهم

پایانِ راه آزادی از چنگالِ چاه است
از ابتدا در حسرت ِ پایانِ راهٙم

باید بگردم تا خودم را...ماه شاید
پنهان شده باشد در اعماقِ نگاهٙم

تا لحظهٔ پایانِ راه از چاه تا ماه
دستِ خدای عاشقان پشت و پناهٙم

#شعر_از
#اسماعیل_فردوسی
@ferdosiy