به رخت خوابت مے آیم پر میڪنم آن را از گل هاے شمعدانے ،
عشق بازے بے انتها از ارگاسم،
لب هاے تو انتهاے سوزندگے و بوسه هایت آتشین گرماے تنت جنون امیز
انگشت میڪشے میانه ے پستان هایم را مرا در ابدیت روحت حبس میڪنی
نفس هاے به شماره افتاده موسیقے زنده
ناله هاے من چشمهاے لوچ بوسه اے پروانه اے بر بازویت میزنم
زبان میڪشم آرام و عمیق سینه ات را تو را حبس میڪنم در لذت بے انتهاے هم آغوشیمان.
