از گیسوان اش هان پَرنیانِ طُرّ‌ها ! نرم و سبک چون برف ریخته ب | Eshragh
از گیسوان اش هان پَرنیانِ طُرّ‌ها ! نرم و سبک چون برف ریخته بر شانه‌ها پُر شکنج؛ هان ظلمتِ زُلفکان ! ای سرشار از عطرِ گران سری ! آی خلسه ! خوش دارم بیافشانم امشب آن کمند گیسویت چو تورِ تاریکی تا مگر بیانبارم این طاقیِ تاریک ز خاطرات خفته بر آن موی پیچا پیچ
