@FictionRealm
مسعود ملک‌یاری در مطلبی تحت عنوان
«گفتگو با اساطیر؛ بن مایه‌های داستانی در اسطوره‌های ایرانی،جستار دوم (بخش نخست): اسطوره؛ تقدیس ذهن پیش منطقی» در سومین شماره‌ی #ویکی_فانتزی نوشت:
تبارشناسی اسطوره، با این تلقی آغاز می‌شود که برای نفس‌الامر آن، نباید کیفیت فلسفی پیچیده یا روانشناختی قائل بود. بنابراین نظر، اسطوره محصول تخیل و تفکر نیست بلکه تقدیس ساده لوحی (sanctify simplicity) نوع بشر است. در این نگاه، اسطوره محصول «نادانی اولیه»ی بشر اس
این دیدگاه البته بلافاصله با در نظرگرفتن عظمت فرهنگ‌هایی که زیر سایه‌ی اساطیر ایجاد شده اند، متزلزل می شود. پس از آن، نظام تعالی‌بخش اساطیر که واژگون کننده‌ی ارزش‌های عصرروشنگری (که تحقیرکننده‌ی اساطیر بود)، از راه می‌رسد تا با از میان برداشتن مرز بین جهانِ ذهنی (subjective) و جهانِ عینی (objective) و اشاره به یک عالم روحانی و کل منسجم، به اسطوره، مقام والایی عطا کند.
لینک مطلب:
کلیک کنید
