من اگر باده خورم باده پرستم به تو چـه گر که با ماهرخی تنگ نشست | Finish part
من اگر باده خورم باده پرستم به تو چـه گر که با ماهرخی تنگ نشستم به تو چـه خود خدا گفته در توبه همیشه باز است تو خدایی مگر ار توبه شکستم به تو چه ای که از کاسه ی قران خدا داغ تری از محمد تو مسلمان تر علی تر ز علی یا تو دانی و زنی خود به علی چپ کوچه یا از عقل ز بنیاد ندانی خبری آیه ی روشن قران نشنیدی خبرت که چنین ساخته ای دین خدا را سپرت ای ریاکار مشو رو به خدا هی خم و راست این نماز است؟ این نماز است الهی بزند بر کمرت من اگر باده خورم باده پرستم به تو چـه گر که با ماهرخی تنگ نشستم به تو چـه خود خدا گفته در توبه همیشه باز است تو خدایی مگر ار توبه شکستم به تو چـه تو که آلوده به نهبند گناهان کبیری تو که در خلوت خود رحم نکردی به صغیری رو به آیین خودت را بنشین موعظه کن ای تو کفتار منش گرگ صفت روبه پیر باش خاموش که گوید همه زین پس به تو چـه به تو چـه کس چه کند هرچه کند کس به تو چـه نه تو در گور من می زده می خواباند نه مرا گور تو نه مرا گور تو گور پدرت پس به تو چه! من اگر باده خورم باده پرستم به تو چه گر که با ماهرخی تنگ نشستم به تو چه خود خدا گفته در توبه همیشه باز است تو خدایی مگر ار توبه شکستم به تو چه شاهکارا تو مزن حرف حقیقت به تو چـه می کشند از چپ و از راست به میخت به تو چه شعر کم گو مگر از جان خودت سیر شدی که کنی پای فراتر ز گلیمت به تو چه شاهکارا تو خودت غرق گناهی به تو چـه تو خودت پیش خدا روی سیاهی به تـو چه دیگران را تو رها کن تو برو خود را باش تو خودت قعر جهنم ته چاهی به تو چه!
